Πολλές φορές, περπατώντας στην πόλη αναρωτιέσαι πως ήταν η ζωή πριν τις πολυκατοικίες, γιατί δεν υπάρχουν μικρά ή μεγαλύτερα πάρκα και τι απέγιναν εκείνες οι όμορφες μονοκατοικίες με τις αυλές που βλέπεις πλέον μόνο σε σελίδες στα social media. Αυτά και άλλα ερωτήματα καλείται να απαντήσει η έκθεση “Αστυγραφία / Urbanography: Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970”, στην Εθνική Πινακοθήκη και ίσως σε βοηθήσει να κατανοήσεις τις αλλαγές στην πόλη σου. Γιατί η τέχνη πάντα βοηθάει.
Ανίχνευση του αστικού βιώματος
Πρόκειται για μια πρωτότυπη εκθεσιακή σύλληψη που παρακολουθεί τρεις δεκαετίες ραγδαίου μετασχηματισμού της μεταπολεμικής Ελλάδας και επικεντρώνεται στην αστικοποίηση και τον τρόπο που ο άνθρωπος συμμετέχει ή αντιστέκεται στη νέα συνθήκη που του υπαγορεύει το ολοένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον του. Για την ανίχνευση της ανθρώπινης εμπειρίας του αστικού βιώματος η έκθεση φέρνει σε συνομιλία τις εικαστικές τέχνες –ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, σχέδια και αφίσες– με αποσπάσματα από τον δημοφιλή ελληνικό κινηματογράφο, τις ταινίες κριτικού ρεαλισμού και τις έκκεντρες αφηγήσεις.
Νέα διευθύντρια, νέο εκθεσιακό πνεύμα
Παρουσιάζοντας 79 δημιουργούς (67 άνδρες και 12 γυναίκες), 202 εικαστικά έργα και 21 ταινίες, η έκθεση επιχειρεί να χαρτογραφήσει το συνολικό εύρος της έννοιας “αστικό βίωμα” σκιαγραφώντας το κοινωνικό υποκείμενο μέσα στην πόλη, με όλη τη γοητεία που μπορεί να του ασκεί αλλά και με όλους τους περιορισμούς ή και τους αποκλεισμούς που τη συνοδεύουν, με την εκθεσιακή αφήγηση να μετακινείται διαρκώς από τη μεγάλη στη μικρή κλίμακα, από την πανοραμική λήψη στο κοντινό πλάνο, όπως εξηγεί η νέα διευθύντρια της Πινακοθήκης και επιμελήτρια της έκθεσης, Συραγώ Τσιάρα.
“Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν την πόλη όχι μόνο ως δομημένο περιβάλλον που τους εμπεριέχει, αλλά και ως καθημερινό βίωμα, ένα πλαίσιο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι είτε με όρους αναγνώρισης, ασφάλειας και αποδοχής είτε με όρους ανίχνευσης, διαπραγμάτευσης και σύγκρουσης”, αναφέρει η κυρία Τσιάρα γι’ αυτήν την ιστορική όσο και επίκαιρη έκθεση σε έναν ρευστό, ζωντανό κόσμο που διαρκώς προσφέρει στα μέλη του προκλήσεις που τα καλούν να αναμετρηθούν με νέα δεδομένα και να διαμορφώσουν θέση και ταυτότητα.
Από την αξία στην αξιοποίηση
Σύμφωνα με το επιμελητικό σκεπτικό, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστικοποίηση, η ανοικοδόμηση και η μετανάστευση –εσωτερική και εξωτερική– προσδιόρισαν καθοριστικά το πλαίσιο των ραγδαίων αλλαγών που συνέβαιναν στην ελληνική κοινωνία. Το αστικό τοπίο μεταβάλλεται ριζικά αυτήν την εποχή, γνωστή και ως αρχιτεκτονική άνοιξη του ‘60, με την αντιπαροχή και τη σταδιακή εξαφάνιση της μονοκατοικίας. Η καθημερινή ζωή αλλάζει με την εξάπλωση της αστικής κουλτούρας, την ανάδυση της κοινωνίας του θεάματος και της κατανάλωσης, τις νέες εμπειρίες που προσφέρει η πόλη.
Η πόλη γίνεται το κατεξοχήν πεδίο συγκρότησης ταυτοτήτων για εσωτερικούς και εξωτερικούς μετανάστες, ενώ η κλίμακα, ο ορίζοντας και η αίσθηση αλλάζουν δραματικά με την κατασκευή πολυκατοικιών και σύγχρονων εμπορικών καταστημάτων, τη διάνοιξη δρόμων, τη δημιουργία πλατειών, την πύκνωση της κυκλοφορίας ανθρώπων και οχημάτων. Διαμορφώνονται καινούργιες σχέσεις ανάμεσα στο μητροπολιτικό κέντρο, τη συνοικία, το προάστιο, τις προσφυγικές γειτονιές, την εκτός σχεδίου αυθαίρετη δόμηση. Ενώ το μέσο βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται, ταυτόχρονα εμφανίζονται νέοι κοινωνικοί διαχωρισμοί και αποκλεισμοί.
Από τη νοσταλγία στην πόλη
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση “Αστυγραφία / Urbanography” και εκθέτουν τα έργα τους στην Εθνική Πινακοθήκη, ερμηνεύουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο αστικό τοπίο, την ανθρωπογεωγραφία και τη διασύνδεση υλικού και έμψυχου περιβάλλοντος, παρελθόντος και παρόντος. Αρχικά κυριαρχούν η νοσταλγία, οι στερεοτυπικές ή εξιδανικευτικές αφηγήσεις μιας ιδιαίτερης αστικής ταυτότητας που αλλοιώνεται μαζί με τα νεοκλασικά σπίτια που καταπίνουν οι οικοδομές, ενώ η τέχνη προσπαθεί να διασώσει την πόλη που εξαφανίζεται.
Καθώς οι καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του αστικού μετασχηματισμού συλλαμβάνουν ένα νοερό παλίμψηστο εμπειριών και συναισθημάτων σε μια φαντασιακή συνύπαρξη διαφορετικών εποχών, το έργο τέχνης αποκτά σκηνογραφική διάσταση. Η πόλη επινοείται ως σκηνικό, οι δημιουργοί επιλέγουν την οπτική γωνία και συνθέτουν το κάδρο αντλώντας αναφορές από την πραγματικότητα, τη μνήμη και την επιθυμία. Κατά τη δεκαετία του 1960 αναδεικνύεται η ρεαλιστική πρόθεση ορισμένων δημιουργών να επισημάνουν τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της καθημερινής ζωής στη μεγαλούπολη με κριτική ματιά. Προς το τέλος της ιστορικής περιόδου που εξετάζει η έκθεση, η υλικότητα αποκτά καινούργιο νόημα στο έργο καλλιτεχνών που εξετάζουν εννοιολογικά τη διάσταση του αστικού βιώματος.
Η έκθεση “Αστυγραφία / Urbanography: Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970” στην ανακαινισμένη Εθνική Πινακοθήκη θα διαρκέσει από 21.06.2023 έως 03.03.2024.
Kείμενο, Μίνα Καραγιάννη Μουσειολόγος – Επιμελήτρια /@museum.ephemera
