Αγαπητό καλοκαίρι, θέλω από καιρό να σου γράψω αυτό το γράμμα. Θέλω να σου πω πόσο σ’ αγαπώ και περιμένω, με αμείωτη λαχτάρα, να αφεθώ στις ανεξάντλητες χάρες σου. Κάθε χρόνο, επιθυμώ να ανακαλύψω παραλίες που δεν έχει αλώσει ο τουρισμός. Έχω ανάγκη να παραδοθώ στα χάδια του ήλιου και στα κρυστάλλινα νερά των ελληνικών νησιών. Και να αδειάσω το μυαλό μου ατενίζοντας τον ανοιχτό ορίζοντα, εκεί όπου η γραμμή της θάλασσας χάνεται στα χρώματα του ουρανού. Να κάνω μεσημεριανή σιέστα κάτω από τα αλμυρίκια με τους υπνωτιστικούς ήχους των τζιτζικιών στα αυτιά. Και να απολαύσω πλάι στο κύμα την πιο εμβληματική ελληνική σπεσιαλιτέ: μια δροσερή χωριάτικη σαλάτα και φρέσκο ψαράκι. Ανεκτίμητες γαστρονομικές αξίες! Το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μόνο η θάλασσα και ο ήλιος. Είναι μια κατάσταση ευτυχίας, όπως λέει και το μήνυμα που εκπέμπει ο ελληνικός τουρισμός στη φετινή του καμπάνια κάνοντας ωδή στο ελληνικό καλοκαίρι.
Vintage εικόνες από τα καλοκαίρια μας
Μόνο υπέροχες αναμνήσεις έχω από σένα, αγαπημένο καλοκαίρι, που με πηγαίνουν πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που κάθε χρόνο οι γονείς μου, έχοντας το μικρόβιο του εξερευνητή, άπλωναν το χάρτη της Ελλάδας. Και σημείωναν, χωρίς πολλή σκέψη, ένα και δύο ελληνικά νησιά για να περάσουμε τις διακοπές. Λευκάδα, Ζάκυνθος, Σίφνος, Κρήτη… Το πρώτο βήμα είχε μόλις επιτευχθεί! Ο επόμενος στόχος που έθεταν ως βασική προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της οικογενειακής καλοκαιρινής ευτυχίας ήταν να νοικιάσουν ένα σπίτι με κήπο πάνω στη θάλασσα. Ή τουλάχιστον με θέα σ’ αυτήν. Θυμάμαι καλοκαίρια ατελείωτου παιχνιδιού, που διακοπτόταν από τον απαραίτητο μεσημεριανό ύπνο και «τον ρόγχο του air condition», όπως περιέγραφε ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του «Καλοκαίρι». Στην παραλία επιστρέφαμε το απόγευμα και δεν φεύγαμε πριν τη δύση του ηλίου. Κολύμπι, βουτιές, πατητές με αδέρφια, ξαδέρφια και με «καπετάν φασαρία» τον μπαμπά μου, ο οποίος υποκινούσε πάντα τα πιο ξέφρενα παιχνίδια στο νερό.
Κάτω από τον ήλιο ήμασταν πάντα προστατευμένοι. Έχω κρατήσει την εικόνα της μαμάς μου να φοράει σε μένα και την αδερφή μου καπέλο και μπλουζάκι. Και να μας απλώνει κρεμούλες στο πρόσωπο και στο σώμα. Εμείς δυσανασχετούσαμε, αλλά εκείνη επέμενε. Από τότε που οι επιστημόνες άρχισαν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις βλαβερές επιπτώσεις της έκθεσης στον ήλιο, η σχέση μας με τον ήλιο άλλαξε οριστικά. Γι΄αυτό και η μαμά μου δεν αμελούσε την επάλειψη του αντηλιακού, παρόλο που και εκείνη λάτρευε τον ήλιο. Και παραδινόταν στη ζεστή του αγκαλιά ξαπλωμένη στη δροσερή μαλακή άμμο από νωρίς το πρωί.
Οι πιο αγαπημένες καλοκαιρινές συνήθειες
Από εκείνα τα ανέμελα και ξέγνοιαστα παιδικά καλοκαίρια έχω κρατήσει μερικές καλές συνήθειες. Εφαρμόζω την αντηλιακή μου κρέμα με υψηλό δείκτη προστασίας, και μάλιστα με ακόμα μεγαλύτερη συνέπεια από τότε που εμφάνισα δύο καφέ κηλίδες στο πρόσωπο! Τα πιο αγαπημένα μου προϊόντα παραμένουν εκείνα με τις λεπτόρρευστες και μεταξωτές υφές, και τα αρώματα καρύδας και υάκινθου, που προσθέτουν νοερά στο καλοκαιρινό κάδρο εικόνες από εξωτικά νησιά και εξοχικούς κήπους. Όσο για τον καλοκαιρινό στιλιστικό μου κώδικα, γίνεται κι αυτός ασπίδα προστασίας! Και περιλαμβάνει απαραίτητα ένα πλατύγυρο καπέλο και γυαλιά ηλίου με φίλτρα UV. Κάθε χρόνο, αφιερώνω με ευλάβεια την άδειά μου στις ιερές καλοκαιρινές διακοπές, ερημικά ή παρέα με φίλους, όπως έχω μάθει από τους γονείς μου. Οι δικοί μου προσωπικοί παράδεισοι είναι πιο απόμακροι, άγριοι και άγονοι, αλλά δεν έχει την παραμικρή σημασία.
Προστατεύοντας τη θάλασσα που αγαπάμε
Τα τελευταία νέα για το περιβάλλον με προβληματίζουν. Διαβάζω ότι βλάπτουμε το θαλάσσιο οικοσύστημα με τις κακές μας συνήθειες και τη χρήση αντηλιακών προϊόντων, τα οποία περιέχουν φίλτρα, όπως η οξυβενζόνη, το οκτοκρυλένιο και η οκτινοξάτη, που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην υδρόβια ζωή. Υπάρχουν πλέον αντηλιακές συνθέσεις νέας γενιάς που σέβονται το περιβάλλον και το θαλάσσιο οικοσύστημα, και επιβάλλεται να τις αναζητήσουμε. Ανυπομονώ, λοιπόν, να ξαναβουτήξω στη θάλασσα, κάνοντας ό,τι μπορώ για να διατηρήσω καθαρό αυτό τον παράδεισο που αγαπώ τόσο πολύ.
Κεντρική φωτό: @pattypravo
Κείμενο: Πάτια Ιορδανίδου
