Ένα από τα ονόματα της ελληνικής μόδας που μένει μακριά από τις κοσμικές εμφανίσεις προτιμώντας την ησυχία του ατελιέ του, ο Αχιλλέας Τακτικός υποδέχθηκε το Beautemagazine.gr και τη Σχολή Βελουδάκη σε ένα δημιουργικό Workshop και μία ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Ανηφορίζοντας με τις σπουδάστριες του δεύτερου έτους της Σχολής Βελουδάκη προς τον Λυκαβηττό οι περισσότερες κοπέλες δεν ήξεραν τι ακριβώς να περιμένουν. Ήταν η πρώτη φορά που θα έπαιρναν live συνέντευξη από έναν σχεδιαστή μόδας και ένιωθαν ένα σχετικό άγχος για το αποτέλεσμα.
Παρόλα αυτά μόλις ο Αχιλλέας Τακτικός άνοιξε την πόρτα είδα το άγχος τους να εξανεμίζεται. Πρόσχαρος και θερμός τις οδήγησε στο ατελιέ, τους πρόσφερε καφέ και τσάι, τις άφησε να περιηγηθούν στο χώρο και να χαζέψουν τις τζαζ δημιουργίες, τα κεντημένα μπούστα, τις δαντελένιες φούστες και τα κοσμήματα με τις πέρλες. Φυσικά η συνέντευξη – καλύτερα ας την πούμε συζήτηση – ξεκίνησε αμέσως, αλλά μην ανησυχείτε, δεν περιοριστήκαμε σε αναλύσεις για το ιδανικό ύψος της τάλιας, για τον λόγο για τον οποίο το πατρόν αποτελεί απαραίτητη γνώση για κάθε νέο σχεδιαστή ή γιατί το παιδικό ρούχο αποτελεί διαχρονικά μία ασφαλή απασχόληση. Επιβεβαιώσαμε τη σημασία των συνεργασιών, ονειρευτήκαμε ομαδικές συλλογές και πολλά, πολλά ακόμη και ωραία.
Άρτεμις Νιάρχου: Πριν ξεκινήσετε την δημιουργία μίας συλλογής έχετε σίγουρα κάποιο στόχο. Πώς καταφέρνετε να απλώσετε αυτή τη μία ιδέα σε πολλά κομμάτια χωρίς να χάσει το καθένα την πιστότητα στο θέμα και χωρίς να επαναλαμβάνεστε;
Με το να πετάξεις πολλά! Το περασμένο καλοκαίρι, για παράδειγμα, είχα πάει στα αγαπημένα μου νησιά, τη Σχοινούσα και τη Δονούσα, και αποφάσισα να κάνω μια συλλογή με θέμα τη δεκαετία του 1920. Παρόλα αυτά, όταν επέστρεψα πέταξα το 80% των σχεδίων μου. Αυτό που πρέπει να φύγει το αισθάνεται (και το διαισθάνεται) κανείς. Δεν μπορείς άλλωστε να τα επιλέξεις όλα γιατί καθετί έχει κόστος. Υλοποιείς τελικά αυτό που θα επιλέξεις και ξέρεις και πιστεύεις ότι είναι το καλύτερό σου. Η ουσία σου.
Δανάη Παπαγεωργίου: Στη δουλειά που έχετε παρουσιάσει μπορούμε να διακρίνουμε έντονο το ρομαντικό στοιχείο. Από που έχετε επηρεαστεί για να προσφέρετε αυτό το αποτέλεσμα;
Μπορούμε να το πάρουμε ανάποδα για αρχή, λέγοντας τι δεν μου αρέσει καθόλου ως επιρροή, όπως η δεκαετία του 1980 που θεωρώ ότι δεν είχε μια αίσθηση λεπτότητας, τρυφερότητας. Την είχε βέβαια με έναν άλλο τρόπο που εμένα όμως δεν με αγγίζει. Βεβαίως με αγγίζει η «ησυχία» σε μία γυναίκα με την ρομαντική έννοια και με αυτό εννοώ και την απλότητα. Επίσης, οι γραμμές που είναι πολύ στενές επάνω σε ένα σώμα δεν μου αρέσουν. Αντίθετα η δεκαετία του 1920 είχε μία ξεκάθαρη φόρμα, ίσια, με μία πένσα στήθους. Περπατούσε τότε η γυναίκα και το σώμα της διαγραφόταν μέσα από το ύφασμα. Να μια ωραία σιλουέτα για μία γυναίκα που αποτυπώθηκε και στην πρόσφατη συλλογή μου για το Μουσείο Κατακουζηνού. Αυτό για μένα είναι ρομαντισμός.
Εύα Ζήσαρου: Θέλατε με την συλλογή σας αυτή να στείλετε κάποιο μήνυμα στις γυναίκες του σήμερα ως προς την σύγχρονη αίσθηση της κομψότητας που μπορεί να έχει χαθεί;
Ναι, αυτό που είναι που έχει χαθεί και οφείλεται στον τρόπο ζωής. Θέλετε να το καταλάβουμε; Ας μετρήσουμε τα jeans γύρω μας. Ένα, δύο, πέντε, έξι… μια γυναίκα που είναι; Την χάσαμε τελικά; Βέβαια οι απαιτήσεις της καθημερινότητας δεν βοηθάνε, αλλά και αυτό είναι μία δικαιολογία. Αλλιώς θα αισθάνονταν οι γυναίκες, αν αφιέρωναν λίγο χρόνο παραπάνω προτού βγουν από το σπίτι στην εμφάνισή τους, αντί γι’ αυτό το βιαστικό και πανικόβλητο «το βρήκα, το φόρεσα, έφυγα». Θα άλλαζε η ψυχολογία τους, ολόκληρη η μέρα τους ίσως.
Κατερίνα Νικολακοπούλου: Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει άμεσα το στιλ της Ελληνίδας σήμερα ώστε να δείξει εύκολα πιο κομψή;
Αυτό απαιτεί προσωπική δουλειά, δεν γίνεται στο πόδι. Θα έπρεπε να πάρουμε μία-μία τις γυναίκες και να κάνουμε μία κουβέντα μαζί τους. Να τις ρωτήσουμε, τι δεν σου αρέσει πάνω σου, τι θα ήθελες να αλλάξεις στην καθημερινότητά σου, ποια ρούχα και παπούτσια που έχεις σου αρέσουν και ποια όχι; Πρέπει να πιάσεις το νήμα και να ανοίξεις τη ντουλάπα και το μέσα σου, γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε και έπειτα παίρνει η «μπάλα» και το ντύσιμό μας. Αλλά πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο σε όλο αυτό, πρώτα από όλα σε μας τους ίδιους.
Τι λέτε, θα μπορούσαμε να βάλουμε εναλλακτικό τίτλο “Μαθαίνοντας τη μόδα μέσα από τη ζωή;”
