Την ηθοποιό και τραγουδίστρια Ελίτα Κουνάδη, την ξεχωρίσαμε στη μουσική παράσταση του Εθνικού «Φεγγάρι από χαρτί» των Ρέππα – Παπαθανασίου που ανέβηκε στο Rex λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Η συνάντησή μας έγινε λίγες μέρες πριν μπούμε στη μεγάλη περιπέτεια.
Μια αισιόδοξη ματιά
“Αυτό που ζούμε δεν θα μπορούσαμε ούτε ως σενάριο να το διανοηθούμε. Τώρα τα θέατρα έχουν κλείσει, κι εμείς όλοι, προσπαθούμε να δούμε πώς θα διαχειριστούμε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση. Σαφώς και μου λείπουν οι παραστάσεις μας που μόλις είχαν ξεκινήσει. Σαφώς και για το θέατρο δεν υπάρχει υποκατάστατο αλλά ως φύσει και -κυρίως- θέσει αισιόδοξη, έχω ήδη βάλει σε εφαρμογή ένα υπερπλήρες πρόγραμμα για τις μέρες της απομόνωσης. Θα κρατήσω μόνο τα θετικά αυτής της περιόδου, που αργά ή γρήγορα θα περάσει. Στοίχημα δικό μας είναι να δούμε αυτόν τον χρόνο ως χαρισμένο και όχι ως χαμένο. Να σκεφτούμε τι συμβαίνει έξω από τον δικό μας μικρόκοσμο. Να ζήσουμε λίγο πιο ανθρώπινα και τρυφερά μοιράζοντας τον χρόνο μας στους δικούς μας, δίνοντας αγάπη, κουράγιο, θάρρος ο ένας στον άλλον. Αυτά είναι ισχυρά «αντιϊκά» και ευτυχώς είναι κολλητικά.” μας είπε η Ελίτα.
Πρωταρχικές επιρροές
“Ξεκίνησα χορό στα πέντε μου, είχα όνειρο να γίνω μπαλαρίνα. Όταν έδινα Πανελλήνιες διέκοψα, και τότε μπήκε στη ζωή μου σοβαρά η μουσική: πιάνο, θεωρητικά, τραγούδι. Πάλι όμως κάτι μου έλειπε κι έτσι οδηγήθηκα στο θέατρο. Στα μοναχικά χρόνια του Ωδείου, κατάλαβα ότι είχα ανάγκη να μοιράζομαι, να δημιουργώ μαζί με άλλους. Το οικογενειακό περιβάλλον ήταν καθοριστικό στις επιλογές μου. Μαμά διακοσμήτρια, μπαμπάς πολιτικός μηχανικός. Κι όταν τον Μάιο του ‘68 πήγαν στο Παρίσι, εκείνος σπούδασε πολεοδομία και εθνομουσικολογία. Προϋπήρχε το μεράκι του για τη συλλογή δίσκων και την έρευνα που τον οδήγησε στη δημιουργία του «Αρχείου Κουνάδη» και στο Εικονικό Μουσείο vmrebetiko.gr μόλις άνοιξε. Δουλεύοντας εκεί από παιδί κόλλησα το μικρόβιο της έρευνας και της τεκμηρίωσης. Οι σχέσεις και οι παρέες του μπαμπά μου με τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Λοΐζο, τη Φαραντούρη, την Αλεξίου, τον Νταλάρα και πολλούς ακόμα σίγουρα με επηρέασαν αναπόδραστα.”
Θέατρο και ρεμπέτικα
“Επιστρέφοντας από το Παρίσι οι γονείς μου μαζί με φίλους δημιούργησαν έναν αυτοδιαχειριζόμενο παιδότοπο, ώστε να αποφασίζουν εκείνοι πώς θα εκπαιδεύονται τα παιδιά τους. Ελεύθερα. Εκεί, έζησα το πιο ευτυχισμένο κομμάτι της ζωής μου ως παιδί. Πέρασα στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ επί Βασίλη Παπαβασιλείου. Είχα ήδη ξεκινήσει να κάνω θέατρο, αλλά λειτουργούσε συμπληρωματικά στη μουσική. Έζησα μία τριετία βουτηγμένη στο θέατρο. Με το τέλος των σπουδών επέστρεψα στην Αθήνα. Ξεκίνησα από την αρχή. Auditions, ΔΗΠΕΘΕ, που τότε ήταν σε άνθηση, «Πορεία», «Πόρτα», Εθνικό, ΚΘΒΕ, μουσικές παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής, τον Σταυρό του Νότου και αλλού με τον Νταλάρα, τον Ξαρχάκο, τον Κραουνάκη, τον Παπακωνσταντίνου, περιοδείες τα καλοκαίρια και αρκετές συνεργασίες με το «Θέατρο του Νέου Κόσμου», ένα «θέατρο-σπίτι» που το χαρακτηρίζει η ελευθερία και που μου θύμιζε πολύ την εποχή του Παιδότοπου. Για χρόνια, μετά τις παραστάσεις τραγουδούσα έντεχνα ή ρεμπέτικα, που είναι και η μεγάλη μου αγάπη.”
Επιστροφή στο Παρίσι
“Ξαναβρέθηκα στο Παρίσι το 2014. Όφειλα στον εαυτό μου να ζήσω στην πόλη που γεννήθηκα. Είχαν ζορίσει πολύ εδώ τα πράγματα, ήθελα να φύγω. Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να με εκφράσει. Ψάχνοντας τι ιστορία θα πω, έπεσα στο «Ματαρόα», (σ.σ: το πλοίο με το οποίο το 1945 φυγαδεύτηκαν νέοι Έλληνες καλλιτέχνες και επιστήμονες στην Γαλλία, οι οποίοι διακρίθηκαν τις επόμενες δεκαετίες.) Μια φυγή λόγω Εμφυλίου που συνδυάστηκε με την φυγή των γονιών μου λόγω δικτατορίας και την δική μου λόγω κρίσης.
Τα πράγματα ήταν τρομερά ανοιχτά στο Παρίσι. Όπου πήγε η πρόταση πήρε όλα τα λεφτά!
Πήρα τρεις υποτροφίες. Στην Ελλάδα απορρίφθηκε από τη «Στέγη», το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό, σε αντίθεση με το Παρίσι που ενδιαφέρθηκαν όλοι. Τα «όχι» εδώ, και όλα τα «ναι» εκεί, όσοι τα ζήσαμε δεν θα τα ξεχάσουμε! Η παράσταση μας ανέβηκε στο «Théâtre Du Soleil» της Αριάν Μνουσκίν. Εκεί που πάντα ονειρευόμουν να παίξω.”
Φωτογραφία: Μαργαρίτα Αμαραντίδη
Απόσπασμα από τη συνέντευξη της Ελίτας Κουνάδη στη Χριστιάνα Σταματέλου, που δημοσιεύεται στο BEAUTE Απριλίου. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στην ηλεκτρονική έκδοση του τεύχους.
