Γιατί είμαι ευγενική;
Δεν είμαι υπομονετική, δεν είμαι εύκολη, δεν είμαι χίλια δυο, αλλά είμαι κάτι για το οποίο υπερηφανεύομαι και από ότι διαπιστώνω τώρα τελευταία -ή και όχι τόσο τελευταία- αυτό με καθιστά είδος υπό εξαφάνιση. Είμαι ευγενική. Ευγενική όχι ηλίθια, ούτε χαζοχαρούμενη. Γιατί έχουμε μία τάση να τα μπερδεύουμε και να τα παρερμηνεύουμε.
Ναι κυρίες και κύριοι, αποψινό μας θέμα είναι η ευγένεια, αυτή η τόσο όμορφη και σπάνια αρετή, που καθόλου αμελητέα δεν την λες.
Στην τράπεζα, η ταμίας έχει νεύρα και δεν λέει ούτε καλημέρα. Όχι μόνο σε εσένα αλλά σε κανέναν. Αν εσύ χαμογελάσεις και χαιρετήσεις σίγουρα εσύ θα μοιάζεις να έχεις έρθει από τον Άρη, γιατί γελάς ενώ η ζωή είναι δύσκολη.
“2 ολόκληρα, δύο μισά” είναι οι μόνες λέξεις που ακούγονται στο εκδοτήριο των εισιτηρίων στο μετρό. Κανένα μειδίαμα, καμία καλημέρα, καμία ανθρώπινη ένδειξη. Σκέτες λέξεις που απλά βοηθούν στη διεκπεραίωση της διαδικασίας. Και μούτρα κατεβασμένα και απότομος τρόπος. Καμία ευγένεια.
“Η οδός Θάσου πού είναι;” σε ρωτάει κάποιος στο δρόμο, έτσι “βίαια”, χωρίς να σου πει κάτι άλλο και απαιτεί από σένα μια γρήγορη απάντηση. Στο περίπτερο “ένα καπνό και γαλάζια χαρτάκια” χωρίς καμία άλλη εξήγηση… εισβάλλεις στον κόσμο του άλλου ζητώντας του κάτι χωρίς να σε ξέρει, έτσι χωρίς προειδοποίηση.
Στο ταξί μπαίνεις μέσα και διασχίζεις ακόμη και ολόκληρη την πόλη χωρίς να πεις κουβέντα. Κανείς δεν έχει πια χρόνο για περιττές συζητήσεις. Ο καθένας είναι βυθισμένος στο δικό του κόσμο. Ναι συμφωνώ, αλλά νομίζω ότι κάπου εκεί “χωρά” μια καλησπέρα, μια καλημέρα, ένα χαμόγελο. Και αυτό το χαμόγελο πρώτα θα φτιάξει τη δική σου διάθεση. Κάντο στην αρχή σαν άσκηση, σαν ψυχοθεραπεία. Κάθε φορά που θα συναντάς κάποιον θα πιέζεις τον εαυτό σου να χαιρετήσει και να χαμογελάσει όσους συνδιαλέγεται μέσα στη μέρα. Στην αρχή θα σου φανεί δύσκολο. Σταδιακά όμως θα δεις ότι θα μπορείς να συμπαρασύρεις κι άλλους σε αυτή τη διάθεση και το σίγουρο είναι ότι οι αναποδιές θα μειωθούν κατά το ήμισυ τουλάχιστον.
Άκου που σου λέω. Με την καλή σου διάθεση θα ξορκίζεις το κακό.
‘Ενας τουρίστας σε ρωτά που μπορεί να γευματίσει για μεσημέρι και εσύ απλά του δείχνεις με το χέρι. Δεν έχεις χρόνο, γι’ αυτό. Να σου πω κάτι. Ποτέ κανείς δεν σώθηκε από ένα λεπτό της ώρας. Στάσου για λίγο και εξήγησε σε αυτόν που διάλεξε να επισκεφθεί τη χώρα σου, την πόλη μας, που θα δοκιμάσει ελληνικές γεύσεις και σκέψου να του προτείνεις και κάτι ακόμη. Μόνο και μόνο επειδή θα σου άρεσε να σου το πουν και εσένα όταν εσύ θα τριγυρνάς σε μια ξένη χώρα. Μην μιζεριάζεις που δεν μπορείς να ταξιδέψεις τώρα με την ίδια ευκολία που το έκανες παλιά! Δεν σου φταίει ο τουρίστας για αυτό! Το μόνο σίγουρο! Έτσι νιώθεις οικεία, όταν ταξιδεύεις. Όταν γνωρίζεις ανθρώπους.
Το ξέρεις ότι από ένα ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη ακόμη θυμάμαι τους ανθρώπους που μας μίλησαν στο δρόμο; Θυμάμαι την προθυμία τους να με οδηγήσουν στα καλύτερα της πόλης. Πού; Στην Νέα Υόρκη. Εκεί που συμβαίνουν όλα. Εκεί που όλοι τρέχουν και που ποτέ σου δεν πίστευες ότι θα σου δώσουν σημασία. Εκεί νόμιζες ότι οι άνθρωποι είναι πιο ψυχροί. Κι όμως…
Ακόμη θυμάμαι τον καλοντυμένο τύπο στο μετρό που άνοιξε το χάρτη και μας έδειχνε που να πάμε και που να πιούμε τον καλύτερο καφέ αλλά και ένα κύριο που, αφού μας ευχαρίστησε που επισκεφθήκαμε την πόλη του, μας πρότεινε τα αγαπημένα του στέκια.
Κι εσύ που “στραβώνεις” λίγο και όλα αυτά σου φαίνονται υπερβολικά ή και περιττά, πάρτο αλλιώς και ξεκίνα από την αρχή με άλλη διάθεση.
Δεν είμαστε υπερβολικοί, όσοι χαμογελάμε και χαιρετάμε. Εσύ, για αρχή, ξεκίνα τη μέρα σου χαμογελώντας πρώτα στον εαυτό σου, στον καθρέφτη και να είσαι σίγουρος ότι θα έχεις κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα.
Και τώρα που η πόλη μας είναι γεμάτη τουρίστες, αν δεις κάποιον που ψάχνει στο χάρτη του, βοήθησε τον και χάρισε του ένα σκάσιμο των χειλιών σου. Δεν κοστίζει τίποτα κι όμως τόσα πολλά!
Γίνε ευγενικός και σεβάσου τον δίπλα σου… όλα θα δείχνουν πιο όμορφα έτσι…
Ακολουθήστε την Αντιγόνη στον Instagram λογαριασμό @taxi_stories και:
Facebook: https://www.facebook.com/apafili
Uapartment: http://www.upartment.gr/antoulastories-keimena/
