Ιδανική για περιπτώσεις κατάθλιψης και κατάχρησης ουσιών
Είχαμε ήδη αναφέρει πως τα βιβλία ζωγραφικής για ενήλικες είναι η τελευταία τάση για την καταπολέμηση του άγχους. Στο εξωτερικό, όμως, έχει ήδη ενταχθεί στη θεραπευτική διαδικασία η ζωγραφική – κι όχι απλά ο χρωματισμός ήδη υπαρχόντων σχεδίων.
Η θεραπεία ζωγραφικής βασίζεται στο γεγονός πως η εικόνα και τα σύμβολα είναι η πιο φυσική μορφή επικοινωνίας. Ο όρος προήλθε το 1942 από το Βρετανό ζωγράφο Adrian Hill, ο οποίος δούλευε με ασθενείς που ανάρρωναν από φυματίωση. Η χρήση της ζωγραφικής στη θεραπευτική διαδικασία ήταν πια πρωτοποριακή στις επόμενες δεκαετίες χάρη στην ψυχολόγο Margaret Naumberg και τη ζωγράφο Edith Kramer.
Από τότε, έρευνες έχουν μελετήσει την αποτελεσματικότητα της μεθόδου σ’ ένα ευρύ φάσμα διαταραχών. Συγκεκριμένα, η θεραπεία ζωγραφικής φαίνεται να λειτουργεί ευεργετικά σε περιπτώσεις τραυματικών εμπειριών και ήπιας κατάθλιψης. Κι αν και σε παρούσα φάση τη χρησιμοποιούν σε συνεδρίες με εφήβους (όπου εκ των πραγμάτων η επικοινωνία είναι πιο δύσκολη), η ζωγραφική βοηθά και ενήλικες ασθενείς.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, υπάρχει μία οπτική ενσυναίσθησης στη θεραπεία σε σχέση με το στοιχείο της έκφρασης των συναισθημάτων. Για την ακρίβεια, κατά τη διάρκεια της απασχόλησης τους ασθενούς με μία ζωγραφιά, δημιουργείται μία φυσική σύνδεση νου και σώματος.
Εξίσου ευεργετικά λειτουργούν και τα χρώματα. Οι ερευνητές θεωρούν πως το χρώμα έχει άμεση επίδραση σε κέντρα του εγκεφάλου, όπως ο ιππόκαμπος, τα οποία διαχειρίζονται τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις.
Αξιοσημείωτο είναι πως οι ειδικοί που έχουν εντάξει τη ζωγραφική στη θεραπεία δεν ερμηνεύουν οι ίδιοι τις ζωγραφιές των ασθενών. Αντίθετα, ζητούν από τους ίδιους τους ασθενείς να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, όταν ζωγράφιζαν την τελική εικόνα.
Το σίγουρο είναι πως πλέον η επιστήμη δε στρέφεται αποκλειστικά και μόνο στη φαρμακευτική υποβοήθηση για τη θεραπευτική διαδικασία, αλλά στηρίζεται περισσότερο στη δημιουργικότητα κι εν γένει στις ικανότητες του κάθε ασθενούς. Οι ειδικοί το μόνο που έχουν πλέον να κάνουν είναι να καθοδηγούν και να είναι έτοιμοι για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του εκάστοτε ατόμου.
Κείμενο: Αντιγόνη Αδαμοπούλου
