Από το πρωί διαβάζω για τον θάνατο του Καλλιτέχνη Leonard Cohen και ο καθένας έχει συνδυάσει τα τραγούδια του με διάφορες στιγμές της ζωής του.
Το πρώτο τραγούδι που άκουσα και θυμάμαι είναι -σαφέστατα- το Dance me to the End of Love, το οποίο από το ’84 και μετά που κυκλοφόρησε έγινε ένα από τα πιο κλασσικά “αγαπημένα” τραγούδια για τον πρώτο χορό σε γάμους. Θα το έβαζα και στον δικό μου, αλλά το είχα συνδέσει και -συνεχίζω να το κάνω- με τους μεγάλους έρωτες, που στο πρωτο-αφιερώνουν ή το αφιερώνεις εσύ, ελπίζοντας ότι αυτός είναι ο “ένας” που πραγματικά θα ζήσεις την μεγάλη αγάπη!
Ωστόσο, οι περισσότεροι αγνοούν την ιστορία πίσω από το εν λόγω τραγούδι. Ο Cohen σε συνέντευξή του είχε αναφέρει πως το εμπνεύστηκε ορμώμενος από το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης.
Σε ηλικία έξι ετών, ο Cohen έχασε τον πατέρα του και αυτό τον σημάδεψε για όλη του την ζωή. Έφηβος έμαθε κιθάρα και έγινε μέλος του μουσικού γκρουπ Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε μουσική country. Αργότερα, τον καιρό που ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο McGill εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα που τον έκαναν γνωστό στους καναδικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, όπου συνέχισε να γράφει.Εκεί συνάντησε κι ερωτεύτηκε την Marianne Ihlen, την πιο όμορφη γυναίκα που έχει δει, όπως έχει δηλώσει. Για εκείνη έγραψε το “So long Marianne“, ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του. Με το μυθιστόρημα Beautiful Losers (Θαυμάσιοι αποτυχημένοι, 1966), γνώρισε την παγκόσμια επιτυχία ως συγγραφέας. Ωστόσο, το 1967 αποφάσισε να εγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αφοσιωθεί στην μουσική.
Σε συναυλίες φολκ στην Αμερική το 1967, η τραγουδίστρια Judy Collins έκανε γνωστό το τραγούδι του Κόεν “Suzanne“. Έτσι την ίδια χρονιά, ο Κόεν μπόρεσε να κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Songs of Leonard Cohen. Το 1992 κυκλοφόρησε τον πιο πολιτικοποιημένο δίσκο του με τίτλο “The Future“, και δύο χρόνια κατόπιν αποφάσισε να γίνει βουδιστής, μέχρι που χειροτονήθηκε μοναχός. Αλλά το 1999 εγκατέλειψε τον μοναστικό βίο, για να εκδώσει δύο ακόμα δίσκους. Το 2005, το όνομα του Κόεν βρέθηκε ξανά στις στήλες των εφημερίδων, επειδή ο επί χρόνια manager του τον εξαπάτησε κλέβοντας το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του καλλιτέχνη κι έτσι “αναγκάστηκε” και πάλι να κάνει συναυλίες ανά τον κόσμο. Το 2010 τιμήθηκε με Τιμητικό Grammy για το σύνολο της προσφοράς του. Ενώ πριν από ένα μήνα κυκλοφόρησε το τελευταίο του album “You want it darker”.
Το πιo γνωστό τραγούδι του, “Hallelujah“, στο οποίο ανακαλεί τον βασιλιά Δαβίδ της Βίβλου και όπου παραλληλίζει την σωματική έλξη με την επιθυμία για πνευματική σύνδεση, έχει εκτελεστεί εκατοντάδες φορές από πολλούς καλλιτέχνες, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1984.
Ο Cohen είχε δύο παιδιά, τον Adam που γράφει επίσης υπέροχα τραγούδια και η φωνή του είναι απίστευτα μελωδική και ιδιαίτερη και την Lorka, που απέκτησε με την Suzanne Elrod.
Πάντα θα νιώθω συγκίνηση όταν θα πηγαίνω στην Ύδρα και θα βλέπω το σπίτι του, όπως την πρώτη φορά που μου το έδειξε ένας “τοπικός” έρωτας όλο περηφάνια και είχα αισθανθεί ότι μου έδειχνε το Ταζ Μαχάλ, καθώς το είχαμε χορέψει την παραμονή το Dance me to the End of Love και μου είπε ότι όταν το ακούει θα με θυμάται. Όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Πριν από μερικά χρόνια το άκουσα στην κηδεία μιας γυναίκας που ήταν ερωτευμένη με τη ζωή… κι εκεί ένιωσα το πραγματικό νόημα των λόγων του τραγουδιού. Και σήμερα με τον θάνατο του Cohen … είναι πιο επίκαιρο από ποτέ…
https://www.youtube.com/watch?v=IEVow6kr5nI
