Μία από τις μαγικές ιδιότητες του κινηματογράφου είναι η έμπνευση που μία ταινία μπορεί να γεννήσει. Πόσο μάλλον όταν σε μία μπομπίνα ο δημιουργός διηγείται αληθινές ιστορίες ανθρώπων που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην πορεία της ιστορίας. Μία ταινία που μπορεί να αποτελέσει έμπνευση ειδικά για τις γυναίκες είναι η «Frida» της Julie Taymor («Titus», 1999) με τη Salma Hayek στον πιο σημαντικό ίσως ρόλο της καριέρας της.
Η ζωή της Μεξικανής ζωγράφου Frida Kahlo (Salma Hayek) ήταν τουλάχιστον πολυτάραχη. Το ατύχημα που είχε σε νεαρή ηλικία (μόλις δεκαοκτώ ετών) και που την καθήλωσε σε κλινήρη κατάσταση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα την ανάγκασε μεν να παρατήσει τις ιατρικές της σπουδές, αλλά η ενασχόλησή της με τη ζωγραφική εκείνη την περίοδο καλλιέργησε την κλίση που έμελλε να γίνει η ταυτότητά της. Στη συνέχεια η παθιασμένη αλλά δυσλειτουργική της σχέση με το μέντορα και σύζυγό της Diego Rivera (Alfred Molina) ήταν πολλές φορές έναυσμα για κάποιους από τους πιο διάσημους πίνακές της. Πνεύμα ανεξάρτητο κι επαναστατικό, η Frida ζει μία γεμάτη ζωή που περιλαμβάνει ρηξικέλευθες απόψεις για την τέχνη, τη σεξουαλικότητα και το πολιτικό γίγνεσθαι σε μία εποχή όπου εμφανώς ο κόσμος αλλάζει μέσα από σκληρές ανατροπές.
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της Hayden Herrera «Frida: A Biography of Frida Kahlo», με τη διασκευή του σεναρίου να υπογράφουν οι Clancy Sigal, Diane Lake, Gregory Nava και Anna Thomas.
Η «Frida» της Julie Taymor είναι ίσως από τις καλύτερες βιογραφικές ταινίες που έχει να επιδείξει η κινηματογραφική βιομηχανία. Κι αυτό γιατί παρουσιάζει τη ζωή μίας καλλιτέχνιδας με μεγάλη επιρροή στην ιστορία της τέχνης (κι όχι μόνο) με έναν τρόπο που συναρπάζει και κυριεύει το θεατή. Μέσα από ένα άκρως ατμοσφαιρικό ταξίδι στο Μεξικό του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, η σκηνοθέτις μεταφέρει την κουλτούρα της χώρας την εποχή εκείνη χρησιμοποιώντας έξυπνους συνδυασμούς των σκηνών με τους πίνακες της Kahlo. Παράλληλα ακολουθώντας τα βήματα της ιστορίας της πρωτοποριακής ζωγράφου, η Taymor καταφέρνει να δημιουργήσει ένα έντονο συναίσθημα επιθυμίας να γνωρίσει ακόμα καλύτερα ο θεατής τη Frida Kahlo. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε τόσο η μουσική επένδυση του Elliot Goldenthal, χαρίζοντάς του και το Oscar Καλύτερης Μουσικής για την ταινία, όσο και τα κοστούμια της περιόδου της Julie Weiss (η οποία διεκδίκησε επίσης βραβείο της Ακαδημίας για τη δουλειά της, χάνοντας τελικά από την Colleen Atwood και τα κοστούμια του musical «Chicago»).
Στο τελικό αποτέλεσμα συνέβαλε σημαντικά, βεβαίως, και το πλούσιο cast που επιστράτευσε η Julie Taymor. Ο Alfred Molina εντυπωσιάζει στο ρόλο του Rivera, ενώ αξιομνημόνευτη είναι η ερμηνεία του Geoffrey Rush στο ρόλο του Leon Trotsky. Κυρίως, όμως, άξια επαίνων είναι η Salma Hayek που τραβά με επιτυχία τα φώτα της προσοχής πάνω της με μία καθηλωτική ερμηνεία του ρόλου της Frida Kahlo. Δίνοντας μία μοναδική νότα στο είδος των βιογραφικών ταινιών, η Hayek μεταφέρει την πολύπλοκη (και συνάμα συναρπαστική) ψυχοσύνθεση της ζωγράφου. Οι χαρές της, οι απογοητεύσεις της, αλλά κυρίως το πείσμα και το πάθος που στοιχειοθετούν τη ζωγράφο Kahlo παίρνουν ζωή χάρη στη Salma Hayek, η οποία δικαίως έφτασε να διεκδικεί και το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Πρωταγωνιστούν: Salma Hayek, Alfred Molina, Valeria Golino, Antonio Banderas, Geoffrey Rush, Ashley Judd, Edward Norton, Mia Maestro, Roger Rees κ.α.
Κείμενο: Αντιγόνη Αδαμοπούλου
