Η κόρη της Μπέτυς Λιβανού και του Γιώργου Πανουσόπουλου απολαμβάνει μία ζωή μεταξύ υποκριτικής και χορού
Με σημαντική οικογενειακή κληρονομιά ταλαντούχων γονιδίων και πόδια που πατάνε γερά στη Γη γιατί έτσι εκείνη το θέλει, όπως λέει, η Μαργαρίτα Πανουσοπούλου φέτος κάνει φέτος την δική της “έφοδο” στο καλλιτεχνικό προσκήνιο με όχι μόνο έναν, αλλά δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στην ταινία Ρισάλτο του Βασίλη Βαφέα ξετυλίγει την πιο σκοτεινή ερμηνευτική της διάσταση και στην παράσταση Romantic Fools καταφέρνει κάτι εξίσου δύσκολο: να κάνει το κοινό να γελάσει με την καρδιά του σε μία εποχή όπου αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου αυτονόητο. Όλα αυτά συνδυάζονται με ένα τεράστιο πάθος για τη ζωή και τις βραδιές tango, που δεν την αφήνουν να ξεχνά την ιδιότητά της ως χορεύτριας. Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Βλέπουμε βέβαια συχνά παιδιά να ακολουθούν το επάγγελμα των γονιών τους, ωστόσο στα παιδιά των καλλιτεχνών αυτό συμβαίνει ακόμη περισσότερο. Μήπως η γοητεία της Τέχνης είναι τόση που είναι κανείς σχεδόν «καταδικασμένος» να υποκύψει σε αυτήν;
Η γοητεία της τέχνης σε αιχμαλωτίζει όπου σε πετύχει. Αν εσύ ανταποκριθείς σε αυτό το κάλεσμα, τότε την έχεις για πάντα μέσα σου.
Tι θυμάσαι με μεγαλύτερη στοργή από τα φοιτητικά σου χρόνια;
Την αφέλεια της νιότης εκείνης της ηλικίας. Δεν είχα την αίσθηση του φόβου καθόλου, είχα πλήρη άγνοια. Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, δε θα γύριζα πίσω όμως. Πάντα προχωράμε μπροστά γιατί υπάρχει κάτι καλύτερο για μας στην πορεία. Άλλωστε η ευτυχία είναι στιγμές.
Πώς ήταν η εμπειρία της σκηνής των θεάτρων της Αγγλίας;Παρατήρησες μεγάλες διαφορές από τα ελληνικά θέατρα και είναι μία χώρα στην οποία θα ήθελες να κάνεις καριέρα;
Οι μόνες διαφορές έχουν να κάνουν με την οργάνωση και την αξιοκρατία. Δηλαδή με το κεφάλαιο. Οι Έλληνες ηθοποιοί είναι πιο ταλαντούχοι, πιστεύω λόγω της συλλογικής μνήμης… Και ναι, θα ονειρευόμουν μια καριέρα στο θέατρο της Αγγλίας, τώρα όμως βρίσκομαι εδώ και εδώ που βρίσκομαι, πατάω.
Είναι πράγματι άθλος να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2016; Σκέφτομαι ότι όταν το λέμε αυτό κάποιος ηθοποιός ή ζωγράφος γελάει και λέει «Τα πράγματα ήταν πάντοτε δύσκολα!».
Είναι άθλος να είσαι πολίτης στην Ελλάδα του 2016. Τουλάχιστον οι καλλιτέχνες κάνουν αυτό που αγαπούν. Αν δεν έχουμε οι άνθρωποι μία ψυχική ικανοποίηση, σύντομα θα αποκτήσουμε ψυχολογικές ανισορροπίες. Αν πάλι δεν είσαι καλλιτέχνης, μπορείς να έρθεις στο θέατρο να σε αποφορτίσουμε εμείς! Όπως και να έχει, οι άνθρωποι χρειάζεται να εκφράζονται και να αποσυμπιέζονται. Αυτό που βλέπω γύρω μου είναι πως ο κόσμος κάνει επαγγέλματα που κατά κύριο λόγο δεν αγαπάει. Αυτό οδηγεί σε μετριότητα και δυστυχία. Από την άλλη ακόμα και για παράδειγμα ένας γιατρός μπορεί να είναι “καλλιτέχνης” και έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους με μεράκι για αυτό που κάνουν. Κάνε τη δουλειά σου ευχάριστα και δε θα χρειαστεί να ξαναδουλέψεις άλλη μια μέρα στη ζωή σου!
To Νησί ήταν μία τηλεοπτική σειρά υψηλών προδιαγραφών που συζητήθηκε πολύ. Ποιο θα έλεγες ότι ήταν το πιο σημαντικό μαθημα που κέρδισες από την συμμετοχή σου σε αυτό;
Να τηρώ τις ισορροπίες στις συνεργασίες μου και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Καλλιτεχνικά τώρα, η συνεργασία με τον σπουδαίο Θοδωρή Παπαδουλάκη με ενέπνευσε πολύ και η επιρροή του δεν έχει φύγει από μέσα μου.
Τι θέση έχει το tango στη ζωή σου; Είναι τρόπος έκφρασης και εκτόνωσης ή και μία άσκηση υποκριτικής;
Όλα αυτά που είπες συν πολλά ακόμα είναι για μένα το tango. Εμπεριέχει την ερμηνεία ακόμα και όταν δε χορεύεις για να σε δουν. Όπως σε μία milonga (βραδιά tango) που για τα 8 λεπτά που θα χορέψεις με έναν παρτενέρ, θα εξελιχθεί μια ιστορία και ο καθένας θα πάρει το ρόλο του. Μετά θα γίνετε πάλι ξένοι, μέχρι να τύχει να ξαναχορέψετε. Μαγεία..
Μίλησε μας για τον ρόλο σου στην ταινία Ρισάλτο του Βασίλη Βαφέα. Σε τι θα σε δούμε να «μεταμορφώνεσαι»;
Η Μάρω είναι η βοηθός ενός σκηνοθέτη (του κεντρικού ήρωα) που όμως φαίνεται να έχει σκοτεινά κίνητρα. Μέσα σε μία καφκική απόδοση, τη βλέπουμε να παραπλανεί τον ήρωα και να τον διαβάλλει, έτσι ώστε να τον κάνει να ακολουθήσει και αυτός, τις δικές τις επιλογές. Θα τα καταφέρει;
Πριν από λίγες ημέρες έγινε η πρεμιέρα του θεατρικού έργου Romantic Fools, στο οποίο πρωταγωνιστείς με θέμα τις σχέσεις των δύο φύλων. Πώς βλέπεις αυτό το παντοτινά επίκαιρο θέμα σήμερα; Πιστεύεις ότι κινούμαστε προς μια ισορροπία ή θα φοράμε πάντα γάντια του μποξ όταν συναντιόμαστε;
Για να βρούμε την ισορροπία, θα πρέπει να πάρουμε μαθήματα. Σήμερα οι σχέσεις είναι ανταγωνιστικές από κεκτημένη ταχύτητα, βλέπεις τον κόσμο να τρέχει, τρέχεις και εσύ χωρίς να ξέρεις πάντα το γιατί. Θέλεις να είσαι πρώτος, μόνο η λάμψη αναγνωρίζεται. Το εγκώμιο της σκιάς είναι προνόμιο των ανατολικών λαών. Στις σχέσεις, οι άνθρωποι βγάζουν τα προβλήματά τους και οι περιοριστικές πεποιθήσεις τους, κάνουν πάρτι. Αυτό το λένε αγάπη. Τσακώνονται, λέει, αλλά αγαπιούνται. Αυτό δεν είναι αγάπη. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν βέβαια και επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ποιο είναι το πιο τρελό σου επαγγελματικό όνειρο, που να θέλεις βέβαια να μας εμπιστευτείς;
Μιας και λες για όνειρο και όχι για στόχο, να ήμουν δικηγόρος και να ξετίναζα τις επιχειρήσεις που βλάπτουν το κοινό συμφέρον.
