Οικείος, άμεσος, ευγενικός με εξαιρετική ζεστασιά. Από τα πρώτα λεπτά που τον συναντάς, είναι σαν να γνωριζόσαστε από πάντα. Ο Κωστής Μαραβέγιας, δηλώνει ευγνώμων για ό,τι έχει. Φλυαρούμε στο πεζοδρόμιο ενός καφέ στου Μετς, τη γειτονιά που μένει με την Τόνια Σωτηροπούλου. Μιλάμε για τα πάντα…
Κι ανάμεσα στις αναφορές για κοινούς γνωστούς, κοινές ασθένειες δικών μας ανθρώπων, για την εκπομπή του, τη μουσική, την επιστροφή του βινυλίου, σκάνε ευχές και χαιρετισμοί από περαστικούς. «Όπου πάω ακούω “Να ζήσετε!”. Πήγα για check up κι όλοι οι νοσοκόμοι κι οι γιατροί μου έλεγαν “να ζήσετε”. Τι καλύτερο; Τους ευχαρίστησα λέγοντάς τους πως είναι η καλύτερη ευχή που έχω ακούσει σε νοσοκομείο».
“Δε μου αρέσει να μένω στα ρηχά”
Τι απ’ όλα είσαι: σκηνοθέτης, συνθέτης, στιχουργός, παρουσιαστής, συγγραφέας,
performer… Αυτά που ανέφερες τα κάνω και δεν μου φτάνουν! Από μικρός ήμουν πολυσχιδής και πολυδιάστατος. Όταν μου έλεγαν «πήγαινε να μάθεις μια ξένη γλώσσα» γραφόμουν να μάθω τρεις! Δεν τα κατάφερνα καλά και με τις τρεις, κατάφερνα όμως τις δύο, αλλά ήθελα να έχω πολλές επιλογές. Θαύμαζα πολλά και διαφορετικά πράγματα που ήθελα παθιασμένα να τα γνωρίσω. Ισχύει και με το ότι θέλω να γνωρίζω ανθρώπους, να επισκέπτομαι καινούργια μέρη, να ταξιδεύω.
Δεν είσαι των επιφανειακών σχέσεων; Επιδίωξή μου είναι να εμβαθύνω και να έρχομαι κοντά με ανθρώπους, είτε είναι φίλοι, είτε συνεργάτες, είτε ερωτικοί σύντροφοι. Δε μου αρέσει να μένω στα ρηχά. Νομίζω πως είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα να εμβαθύνει, να μοιράζεται.
Πώς εκφράζονταν οι πολλές επιλογές σου όταν ήσουν μικρός; Υπήρξα τυχερός! Έχω
γονείς που αγαπούν τα νέα ερεθίσματα, τους νέους δρόμους. Δεν είναι οι στενόμυαλοι που θα μου έλεγαν: «διάβασε τα μαθήματά σου, πρόσεχε στο σχολείο και θέλω πάνω από 19!». Έλεγαν: «αγόρι μου δεν χρειάζεται να κάνεις πρωταθλητισμό, κάνε αυτό που αγαπάς. Μουσική; Πήγαινε! Γαλλικά; Πήγαινε! Αγγλικά; Πήγαινε!» Έκανα κρουστά, πιάνο, κιθάρα, χωρίς να σημαίνει ότι ήμουν τέλειος. Με τροφοδοτεί με χαρά το να μπορώ να γνωρίσω όσο γίνεται περισσότερα αντικείμενα και θέματα.
“Χαρούμενος δεν θα έλεγα. Ευγνώμων όμως είμαι!”
Είσαι χαρούμενος; Είμαι, γιατί κάνω αυτό που αγαπώ. Αν εμβαθύνεις, η χαρά είναι κάτι σχετικό, κατά βάθος κανείς δεν είναι χαρούμενος. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας βαθύς πόνος για τις απώλειες που έχει ήδη ή που θα βιώσει, που μπορεί και να μην τον αντιλαμβάνεται. Χαρούμενος δεν θα έλεγα λοιπόν ότι είμαι. Ευγνώμων όμως είμαι! Με ό,τι έχω, ό,τι ζω, ό,τι με περιβάλλει.
Έχεις ζοριστεί ή είχες easy going δρομολόγιο ζωής; Όχι. Διαφορετικά, ίσως να μην ήταν τόσο συναρπαστικό, δεν θα μου είχε δώσει την ίδια έμπνευση. Βέβαια υπήρξαν στη ζωή μου περίοδοι σκοτεινές. Στην εφηβεία με παίδευε μια υπαρξιακή αγωνία που εκφράστηκε δύσκολα, αντιμετώπισα και κάποια θέματα υγείας. Ήταν σκοτεινή περίοδος. Ακολούθησε η φωτεινή των φοιτητικών μου χρόνων στην Ιταλία. Σπούδασα Στατιστική και Μαθηματικά, έκανα ένα μεταπτυχιακό στον έλεγχο ποιότητας (Βραβεία ISO). Στην Ελλάδα συνέχισα με μουσική, ωστόσο πάντα έχω μεγάλη αγάπη για τους αριθμούς και παρακολουθώ ό,τι αφορά στατιστικές, έρευνες, τηλεθεάσεις.
Σε τι σε βοηθάει ο τεχνοκράτης που κρύβεις μέσα σου; Στο να είμαι συγκροτημένος. Αν ήταν πολύ έντονο ίσως να ήταν αρνητικό, γιατί θα με εμπόδιζε στο να αφεθώ. Αισθάνομαι ελεύθερος, έχω μεγάλη ασφάλεια στο να εκτεθώ, ενώ το «τεχνοκρατικό» στοιχείο της προσωπικότητάς μου με «επαναφέρει» όταν χρειάζεται, χωρίς να είναι ανασταλτικό ή τροχοπέδη.
Έμπνευση και μελωδίες
Στις live εμφανίσεις σου μοιάζεις να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Συμβαίνει. Συμβαίνει και όταν είμαι με παρέες, με ομάδες, με συνεργάτες. Είναι κάτι υπερβατικό, που με ξεπερνάει. Κάτι γίνεται με τις ενέργειες, με τη συνθήκη που με κάνει πολύ καλύτερο. Δεν είμαι καλός όταν είμαι μόνος μου. Με την ομάδα, την μπάντα μου, αισθάνομαι δύναμη και έμπνευση. Ο κόσμος στα live με ανεβάζει. Γι’ αυτό και η εκπομπή ήταν ένα στοίχημα, γιατί το κοινό της είναι περιορισμένο αριθμητικά, δεν υπάρχει η ίδια αίσθηση της συναυλίας.
Τι σε εμπνέει στις συνθέσεις σου; Παίρνω ερεθίσματα από την καθημερινότητα. Οι “παραγγελίες – αναθέσεις” που έχω για Θέατρο, Κινηματογράφο ή Τηλεόραση με βάζουν σε εγρήγορση. Ενεργοποιούν τη δημιουργικότητά μου. Μου αρέσει να γράφω για εικόνα, όποια κι αν είναι. Διαφήμιση, Θέατρο, Κινηματογράφος, Τηλεόραση.
Ποιο είναι το δυνατό σου σημείο; Γράφω καλές μελωδίες. Αναλογικά πάντα με αυτό που εγώ θεωρώ καλό. Αυτό είναι το μεγάλο μου προσόν. Κατά τα άλλα θα έλεγα πως είναι η λαχτάρα μου όταν βρίσκομαι στη σκηνή, σα να ξαναγεννιέμαι. Μου βγαίνει μια παιδικότητα την οποία αξιοποιώ δημιουργικά. Κάποιες φορές μπορεί να μη θέλω να πάω σε μία συναυλία, να νιώθω κουρασμένος. Όμως με το που φτάνω και μπαίνω στη διαδικασία του sound check ξαναγεννιέμαι και καταριέμαι την προηγούμενη ψυχολογική μου κατάσταση.
Η εμπειρία του εγκλεισμού
Σε επηρέασε ο εγκλεισμός; Πριν έρθει είχα μια αίσθηση επανάληψης. Ήθελα να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου. Να τον συστήσω αρχικά σε μένα και μετά στους ακροατές. Ήμουν λίγο παγωμένος και στάσιμος μέχρι που ήρθε ο εγκλεισμός. Σκέφτηκα πως ήταν ευκαιρία να δουλέψω. Χάρηκα, ανοίχτηκα, άρχισα να διαβάζω με μανία, να προσπαθώ να βελτιώσω την τεχνική μου στην ηλεκτρική κιθάρα, να επεκτείνω τις γνώσεις μου… Μέχρι που άρχισα να αναρωτιέμαι «μα για ποιον τα κάνω όλα αυτά; Δεν έχει νόημα να τα κάνω για μένα, θέλω να τα μοιραστώ, να τα επικοινωνήσω!». Έπεσα σε ψυχολογικό τέλμα. Ο ενθουσιασμός μου διήρκεσε δυο μήνες, από τον Μάρτιο ως τον Μάιο του 2020 κι από τότε ως τον Νοέμβριο κατέβασα τα ρολά.
Μετά ξαναγελάσαμε αλλά με πόνο και δάκρυα. Νόσησα. Κλείστηκα στο studio έρημος και μόνος. Μόνη συντροφιά και παρηγοριά η μουσική. Μου άφηναν φαγητό έξω από την πόρτα, μου έπαιρναν τα σκουπίδια. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τι κάνει με τα σκουπίδια του ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να βγει απ’ το σπίτι! Ερχόταν η Τόνια κάθε μέρα με φαγητό και παραλαβή σκουπιδιών και βλεπόμασταν από μακριά. Δύσκολο…
Αγαπώντας το “εδώ και τώρα”
Έχεις φόβο μετά από αυτή την εμπειρία; Αν πω ότι το συνήθισα ίσως ακουστεί παράλογο. Έχει περάσει αρκετός καιρός, ώστε κάπως ζω με αυτό, με την έννοια ότι τα ενδεχόμενα πάντα είναι πολλά και διαφορετικά. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με τη θνητότητα, που έτσι κι αλλιώς είναι αναπόφευκτη. Αν κάποιος αντιληφθεί τη διάσταση του πράγματος θα αγαπήσει το «εδώ και τώρα».
Από τρία θέματα που βιώνεις ποιο σε εμπνέει για σενάριο: η αγωνία επιβίωσης ενός δικού σου ανθρώπου, η εμπειρία της καραντίνας ή η χαρά από τη γνωριμία σου με την Τόνια; Με ιντριγκάρει η αγωνία επιβίωσης. Μας φέρνει πιο κοντά, μας κάνει αλληλέγγυους, πιο ανθρώπινους, πιο πλούσιους. Αν ήταν να πω μια ιστορία αυτή θα ήθελα να είναι. Με αφορά και είναι χάδι στις ανθρώπινες σχέσεις, την κατανόηση, τη στήριξη, την αλληλοβοήθεια. Ο έρωτας είναι μία πλευρά. Νομίζω πως θα ήμουν πιο κοντά στο θέμα επιβίωσης που φαίνεται σκοτεινό και στενάχωρο, στην ουσία είναι θρίαμβος της ζωής.
«Δε σταματώ, ξημερώνει και φεύγω»
Αν σου έλεγαν να αποτυπώσεις τη ζωή σου μ’ ένα στίχο σου ποιον θα διάλεγες; «Δε σταματώ, ξημερώνει και φεύγω». Είναι πολύ ζωτικό, έχει κίνηση, τη ροή που έχει η ζωή. Το έγραψα σε μία μαύρη περίοδο και μου έδωσε κουράγιο. Όταν μου συμβαίνει κάτι λέω στον εαυτό μου «δεν σταματάς, συνεχίζεις». Και το ξημέρωμα συμβολίζει την αναγέννηση, το φως, τη νέα ζωή.
Ο Κωστής Μαραβέγιας φωτογραφήθηκε για το BEAUTÉ Δεκεμβρίου από τη Μάρθα Βώζδου.
Επιμέλεια Φωτογράφισης: Έλενα Παπασταύρου. Grooming: Νικόλ Σουρβίνου (D-Tales Creative Agency).
Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Κωστής Μαραβέγιας στη Χριστιάνα Σταματέλου για το Beauté Δεκεμβρίου. Διάβασε όλη τη συνέντευξη online με ένα κλικ εδώ.
