Στα 27 του χρόνια, ο Μιχαήλ Ταμπακάκης έχει ήδη κάνει σημαντικά βήματα στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στη μικρή οθόνη. Φέτος, έχει τριπλή τηλεοπτική παρουσία, αλλά ο ρόλος του Πέτρου Καστρινού στο “Μαύρο ρόδο”, που ερωτεύεται μια μοναχή, έχει κλέψει τις εντυπώσεις.
Φιλικός, άμεσος, άνθρωπος που ξέρει τι θέλει, αλλά κρατά χαμηλούς τους τόνους, ο Μιχαήλ Ταμπακάκης είναι ένας άξιος νέος ηθοποιός, που έχει σπουδάσει υποκριτική στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδας. Έχει κερδίσει το βραβείο Τέχνης του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδας και ήταν υποψήφιος για το βραβείο Χορν 2020. Τον συναντήσαμε και μας μίλησε για την τηλεοπτική του παρουσία, για τα όνειρά του, για τον έρωτα, τη μοναξιά, το πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε δέκα χρόνια.
Αναλύοντας τους ρόλους & τον έρωτα
Ποια θα έλεγες ότι είναι τα κοινά σου στοιχεία με τον ήρωα που υποδύεσαι στο “Μαύρο Ρόδο”;
“Πιστεύω το πείσμα, που είναι σίγουρα ένα από τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα, θα μπορούσα να πω ότι είναι κοινό. Έχω πολλή υπομονή μέχρι να κατακτήσω κάτι και δεν το βάζω ποτέ κάτω, ο κόσμος να χαλάσει. Κατά τα αλλά, δεν θα έλεγα ότι συμβαδίζουμε με τον ήρωά μου στη ζωή. Πιστεύω ότι οι διαφορές μας είναι αυτές που κυριαρχούν και αυτό το βρίσκω πάντα περισσότερο ενδιαφέρον στις δουλειές που επιλέγω.”
Πρώτη φορά μια τηλεοπτική σειρά ασχολείται με έναν έρωτα για μια μοναχή. Πώς θα τον χαρακτήριζες και γιατί προσελκύει το κοινό; Είναι ένας απαγορευμένος ρομαντικός έρωτας;
“Οτιδήποτε περιέχει το κομμάτι της θρησκείας είναι πάντα κάπως πιο έντονο. Κάπου διάβαζα ότι τα μεγαλύτερα blockbusters είναι οι ταινίες τρόμου και οι θρησκευτικές. Σίγουρα, ένας έρωτας ανάμεσα σε ένα αγόρι και μία μοναχή υποσυνείδητα λειτουργεί λίγο σαν μια απαγορευμένη φαντασίωση. Για μας πιστεύω αυτό ήταν και το στοίχημα και νομίζω τα καταφέραμε. Δηλαδή να εμβαθύνουμε σε πραγματικά και πρωτόγνωρα συναισθήματα ενός αληθινού, αγνού έρωτα, που ο κόσμος θα μπορέσει να ταυτιστεί. Θα ήταν πολύ εύκολο να παίξω τον γόη που θέλει να αποπλανήσει την καλόγρια, αλλά αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης. Επέλεξα να ακολουθήσω έναν δρόμο μη στερεοτυπικό.”
Σήμερα οι άνθρωποι ερωτεύονται εύκολα ή δύσκολα; Κρατούν κάποιες άμυνες;
“Εγώ πάντως δυσκολεύομαι. Γνωρίζοντας μάλλον τι είναι έρωτας. Εννοώ, αν έρωτας είναι αυτό που νομίζω και έχω ζήσει, σίγουρα δεν μπορεί να σου συμβεί πολλές φορές στη ζωή. Αυτό που εγώ βλέπω στους ανθρώπους είναι ότι έχουμε ροπή προς τον συμβιβασμό και το βόλεμα. Δυσκολευόμαστε να βγούμε από την ασφάλειά μας και να δοκιμαστούμε, να ρισκάρουμε. Φυσικά, δεν βγάζω τον εαυτό μου εκτός. Η εποχή μας είναι πιο μοναχική από ποτέ.”
Ο δρόμος της υποκριτικής
Ήθελες από μικρός να γίνεις ηθοποιός, αυτό ήταν το όνειρό σου;
Συνειδητά όχι, δεν ήθελα. Δεν είχα συνδυάσει αυτή μου την ανάγκη για έκφραση με τον επαγγελματικό προσανατολισμό ούτε ήμουν από τα παιδιά που έκαναν παραστάσεις στο σπίτι, καθώς ήμουν και πολύ ντροπαλός. Μου άρεσε όμως να πηγαίνω στο τσίρκο, να βλέπω θέατρο, καραγκιόζη, κλόουν στα πάρτι και κάπως ένιωθα μια ζήλια, σαν να ήθελα να είμαι στη θέση τους, χωρίς όμως να τολμάω κάτι παραπάνω. Αργότερα, μπαίνοντας στη θεατρική ομάδα του σχολείου κατάλαβα ότι ο δρόμος αυτός ήταν για μένα.”
Τι είναι για σένα το θέατρο, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση; Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέσο;
“Όλα έχουν να κάνουν με την αφήγηση μιας ιστορίας. Αυτό που αλλάζει είναι το μέσο και ο τρόπος που θα ειπωθεί αυτή η ιστορία. Το θέατρο, πέρα από το ότι είναι κάτι ζωντανό και επιτρέπει την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ κοινού και συντελεστών, δίνει και τη δυνατότητα στον θεατή να επιλέξει τι θα παρακολουθήσει. Δηλαδή, ο καθένας επιλέγει να εστιάσει όπου εκείνος θέλει. Αντίθετα, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση αυτή την επιλογή την κάνει ο σκηνοθέτης. Για μένα η διαδικασία του ηθοποιού είναι η ίδια. Αλλάζουν οι τεχνικές και τα μεγέθη, αλλά ο πυρήνας της δουλειάς μας παραμένει ο ίδιος, να αφηγηθούμε μία ιστορία.”
Μια ισορροπημένη προσωπικότητα
Παρόλο που κάνεις πολλά, μένει χρόνος ή προσπαθείς να δίνεις χρόνο και στην προσωπική σου ζωή; Πιστεύεις ότι έτσι είσαι πιο ισορροπημένος;
“Προσπαθώ και μένει χρόνος. Αν το παραμελήσω δεν θα μείνει, οπότε είναι κι αυτό ένα κομμάτι της διαχείρισης. Και έρχεται να κουμπώσει με το γιατί δεν έκανα θέατρο φέτος πέρα απ’ όλα τα άλλα. Θέλω πάντα να έχω χρόνο για μένα, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τα χόμπι μου. Η τέχνη μας είναι πολύ
σημαντική, αλλά η ζωή είναι πολλά περισσότερα πράγματα κι εγώ προσπαθώ να βρίσκω πάντα την ισορροπία.”
Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου;
“Πιστεύω ότι αυτά καλό θα ήταν να τα λένε οι άλλοι για μας. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω ότι όσο περνάνε τα χρόνια καλλιεργώ το κομμάτι της ενσυναίσθησης και αυτό κατ’ επέκταση με κάνει να ζω την κάθε μέρα με μεγαλύτερο σεβασμό για τον συνάνθρωπό μου, αλλά και για την ίδια τη ζωή. Είμαι τελειομανής. Κυρίως με τη δουλειά μου. Ντροπαλός. Έχω μια μικρή δόση OCD (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) και οι φίλοι μου λένε ότι γεννήθηκα με νεύρα.”
Μελλοντικοί στόχοι & όνειρα
Ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος;
“Επόμενος μεγάλος στόχος δεν υπάρχει, μου αρέσει να βάζω μικρούς καθημερινούς στόχους και να τους κατακτώ. Οι μεγάλοι με τρομάζουν. Έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου που θέλω να κάνω, αλλά δεν τα
ορίζω ως στόχους. Ως στόχους βάζω ταξίδια που θέλω να πραγματοποιήσω. Ας πούμε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Με τη δουλειά λειτουργώ διαφορετικά. Θα μπορούσα να πω ότι στόχος μου αυτή τη στιγμή είναι να ολοκληρωθεί η σειρά κι εγώ να έχω δώσει τον καλύτερο εαυτό μου. Και όταν έρθει η στιγμή του τέλους, να πω ότι τα κατάφερα και άφησα το δικό μου αποτύπωμα με τον τρόπο που δούλεψα σε ένα τέτοιο project.”
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;
“Φαντάζομαι να ζω σε έναν κόσμο που δεν θα ντρέπομαι γι’ αυτόν. Αυτή τη στιγμή βιώνω μια κρίση σε σχέση με όλο αυτό που μας περιβάλλει, τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, την υποβάθμιση της τέχνης, τη διαρκή απογοήτευση, και κάπως δυσκολεύομαι να με φανταστώ μέσα σε όλο αυτό. Φαντάζομαι να μπορώ να είμαι περισσότερο ειλικρινής με τον εαυτό μου, να δείχνω την αγάπη μου στους ανθρώπους έμπρακτα, να κάνω αυτά που θέλω και όχι αυτά που πρέπει και να συνεχίσω να δουλεύω με το ίδιο πάθος και όρεξη όπως τώρα.”
Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης συμμετέχει στις τηλεοπτικές σειρές “Μαύρο Ρόδο” (Mega Channel), “Το Βραχιόλι της Φωτιάς” (ΕΡΤ) και “The Friend” (ANT1).
Production Credits
Φωτογραφίες: Nίκος Κουστένης
Επιμέλεια φωτογράφησης: Έλενα Παπασταύρου
Μακιγιάζ: Δήμητρα Αλτανή (D-Tales Creative agency). Μαλλιά: Σπύρος Δασκάλου (D-Tales Creative agency)
Aπόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μιχαήλ Ταμπακάκης στη Δέσποινα Σαββοπούλου. Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξη στο BEAUTÉ Απριλίου.
