Ήρεμη, ευγενική, με καλούς τρόπους, ανεπιτήδευτη. Η Τόνια Σωτηροπούλου μιλάει για όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε για αυτή. Τη σχέση της με τον Κωστή Μαραβέγια, την αγάπη της για τα ζώα, την οικογένειά της, την καθημερινότητά της, τα όνειρα, την vegetarian επιλογή της, την διεθνή καριέρα της και την αυτογνωσία, χωρίς να ξεχάσει βέβαια τα «Καλύτερα μας χρόνια».
Η Τόνια Σωτηροπούλου φτάνει στο ραντεβού μας συνεπέστατη, μετά από γυμναστική στο Ζάππειο. Μαζί της, αχώριστο παρεάκι της, η δεκάχρονη Στέλλα, το αεικίνητο τζάκ ράσελ της. Της θυμίζω πως πάνε 7 χρόνια που έχουμε να τα πούμε επαγγελματικά. Βρίσκω πως έχει την ίδια εμφάνιση, ενώ αποπνέει τη σιγουριά και την ασφάλεια της ωριμότητας, κάτι που βγαίνει και στην ερμηνεία της στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια». Την ρωτάω πού αποδίδει αυτή την αλλαγή.
“Αισθάνομαι άλλος άνθρωπος”
«Τα έχω βρει με τον εαυτό μου. Αυτό δεν σχετίζεται τόσο με το ότι μου πηγαίνουν καλά τα πράγματα, όσο με το πώς αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου. Συγκριτικά με το πώς ήμουν, αισθάνομαι άλλος άνθρωπος, είμαι σε άλλη σύνδεση. Έχω μάθει να κάνω παύση και να αγκαλιάζω τα συναισθήματά μου. Απολαμβάνω κάτι που είναι χαρμόσυνο. Κι αν συμβαίνει κάτι λυπητερό, δεν το αφήνω να με διαλύσει. Έμαθα να διαχειρίζομαι τις καταστάσεις. Δουλεύω τώρα το επόμενο βήμα: να αποκτήσω την πεποίθηση ότι τα πράγματα και η ζωή είναι πιο εύκολα απ’ ό,τι τα έχω στο μυαλό μου».
Θα νόμιζε κανείς πως δεν αντιμετωπίζεις τέτοιους προβληματισμούς, αφού έχεις όλο το πακέτο: εμφάνιση, ευφυΐα, ταλέντο, ευκαιρίες.
Ο καθένας, από τη θέση του, κάνει προβολή στον άλλον σε σχέση με τα δικά του κενά, ή με τα στοιχεία που θεωρεί πως αν τα είχε δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα. Είναι σαν να πω εγώ ότι «ο πρίγκιπας Γουίλιαμ, επειδή ανήκει στη βασιλική οικογένεια, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα, δεν έχει καμία ανάγκη». Αν πάρεις όμως απόσταση από τον Χ πρίγκιπα, θα σκεφτείς πως είναι ένα παιδί που έχασε πολύ μικρό τη μητέρα του, κάτι ασυνήθιστο για τους περισσότερους. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους με κατανόηση και καλοσύνη και να κάνουμε ένα βήμα πίσω, πριν τους κρίνουμε. Τίποτε δεν είναι ιδανικό.
Αυτογνωσία και διαλογισμός
Στην πορεία προς την αυτογνωσία είχες στήριξη;
Είχα πολλούς δασκάλους, έκανα και ψυχοθεραπεία. Θεωρώ πως είναι το μεγαλύτερο όπλο που μπορεί να έχει κάποιος. Με βοήθησε πολύ και ο διαλογισμός που κάνω με συνέπεια. Ένιωθα ότι σ’ ένα μεγάλο βαθμό με κατέκλυζε κυνισμός και ματαιότητα. Πως ό,τι και να γινόταν, θα έλεγα «σιγά το πράμα!». Κρατιόμουν από το να χαρώ στιγμές, επειδή είμαι και πολύ ελεγκτικός τύπος. Είμαι control freak και στην παρέα κρατάω πάντα τα ηνία. Οπότε η ψυχανάλυση και ο διαλογισμός, βοήθησαν να βγω απ’ αυτό το κουτάκι κι απλώς να υπάρχω….
“Ο έρωτας δεν είναι «ατέρμονος πόνος»”
Η αυτογνωσία σου έδωσε τα κριτήρια να κάνεις σωστή επιλογή και στην προσωπική σου ζωή;
Ο Κωστής ήταν μία εντελώς διαφορετική επιλογή «ανθρωπότυπου», απ’ ό,τι επέλεγα ως τότε. Ήμουν έτοιμη να υπάρξω σε μια σχέση που να είναι κανονική, να με κάνει ευτυχισμένη, να κάνω κι εγώ τον άλλον ευτυχισμένο, κι όποιο θέμα κι αν υπάρξει να βρισκόμαστε στη μέση, να μην τρέχει μονίμως ο ένας πίσω από τον άλλον. Το λέω και στις φίλες μου. Υπάρχει ένας τεράστιος φόβος σε κοπέλες της ηλικίας μου, οι οποίες ενώ μπορεί να τα έχουν όλα. Κάνουν επιλογές στους άνδρες ίδιες με αυτές που έκαναν στα 22 τους, ενώ σήμερα είναι 34!
Κάποια στιγμή πρέπει να πάρεις το μάθημά σου και να φροντίσεις να είσαι συμβατή κι ευτυχισμένη με κάποιον. Δεν πιστεύω ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες. Μπορεί να έχουν μια κάποια δυσκολία, όμως ο έρωτας δεν είναι «ατέρμονος πόνος». Ο προβληματικός έρωτας, η δυσλειτουργική σχέση είναι το ίδιο με αυτό που συμβαίνει με το σώμα μας. Όταν έχουμε πυρετό, το σώμα μας δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά, κι ανεβάζει πυρετό για να το διώξει. Όταν σε πονάει ένα δόντι που πρέπει να βγει, θα βγει! Σε μια σχέση όταν υπάρχει συνεχής πάλη και πόνος, ένα καμπανάκι σε προειδοποιεί πως πρέπει να φύγεις! Χαίρομαι που το είχα συνειδητοποιήσει πριν έρθει ο Κωστής στη ζωή μου.
Η ζωή με τον Κωστή
Πώς είναι η συμβίωσή σας;
Είναι μεγάλη χαρά να συμβιώνεις όταν είσαι ευτυχισμένος. Η συνύπαρξη με κάποιον σε 24ωρη βάση, συνήθως, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εμείς εντελώς ασυνείδητα συμβιώσαμε αμέσως, και μετά, εντελώς συνειδητά, νοικιάσαμε ένα σπίτι μαζί. Πέρασε ένας χρόνος και σκεφτόμουν πόσο νορμάλ κι αβίαστο ήταν αυτό το διάστημα. Δεν παρεμβαίνει ο ένας στον χώρο του άλλου, είναι πολύ λίγες, ελάχιστες, οι προστριβές.
Περί χορτοφαγίας
Εγώ είμαι vegetarian, ενίοτε τρώω λίγο τυρί, ίσως και κανένα αβγό. Κατά βάση η διατροφή μου είναι vegan, αλλά αν θελήσω να φάω λίγη γραβιέρα θα το κάνω. Το κάνω 18 χρόνια, έχω περάσει στη φάση όπου αυτό είναι η πραγματικότητά μου, το ακολουθώ με όσο περισσότερο σεβασμό μπορώ. Δεν θα πρέπει να παθαίνουμε ψυχώσεις ούτε να πωρωνόμαστε. Αλλά να έχουμε πλήρη αίσθηση του πώς είναι ο πλανήτης, τι κακό του κάνουμε και πώς μπορούμε να το βελτιώσουμε.
Ο καθένας μας, στον βαθμό που μπορεί, να μειώνει το αποτύπωμά του… Δεν αλλάζει βέβαια κάποιος με πίεση, ούτε θα πω σε κάποιον «γιατί τρως κρέας;», ούτε θα τον κοροϊδέψω ή θα τον υποτιμήσω. Το θεωρώ μεγάλη παραξενιά και έλλειψη σεβασμού. Σαν να φέρει κάποιος ένα κεφάλι αρνιού και να μου κάνει πλάκα, τρώγοντας μπροστά μου το μυαλό… Ο καθένας μπορεί συνεισφέρει με τον τρόπο του, με τα δικά του καλά στοιχεία
“Εμμονική αγάπη με το σινεμά”
Με ποια «αποσκευή» από το παρελθόν συνεχίζεις τη διαδρομή σου;
Συνεχίζω να έχω στόχους, όνειρα. Έχω μεγάλη, εμμονική αγάπη με το σινεμά. Υποκριτικά αλλά και ως γκάμα ρόλων. Θέλω να φτάσω εκεί που θέλω και θα το πετύχω! Με αργά βήματα, χωρίς να έχει αλλάξει ο αρχικός στόχος μου. Φέτος, έκανα το «Man of God”, ταινία της Yelena Popovic για τον Άγιο Νεκτάριο, με τον Άρη Σερβετάλη και τον Μίκι Ρουρκ , του χρόνου θα κάνω δύο ταινίες στην Αγγλία. Συνεχίζω επίσης με «Τα καλύτερά μας χρόνια»…
Πώς μπήκαν στη ζωή σου τα «Καλύτερά μας χρόνια»;
Λόγω covid, φέτος, δεν θα μπορούσα να ταξιδεύω όπως τις προηγούμενες χρονιές, που ζούσα τον μισό χρόνο στο εξωτερικό. Με αφορμή αυτό, συνειδητοποίησα ένα φόβο που είχα σε σχέση με την ελληνική τηλεόραση. Είχα επιλέξει να απέχω επειδή πίστευα πως ότι μου πρότειναν δεν θα μου ταίριαζε ή δεν θα του ταίριαζα. Ένα κόμπλεξ που καταρρίφθηκε όταν διάβασα το σενάριο της σειράς. Ήξερα την ποιότητα της δουλειάς της Όλγας Μαλέα, εκτιμούσα πολύ τους συντελεστές αλλά και το κανάλι της ΕΡΤ που μου αρέσει πάρα πολύ. Αποδέχτηκα την πρόταση. Μου βγήκε σε καλό. Είναι μια δουλειά που αγαπώ πολύ, είμαι ευγνώμων που έχω μια κανονική καθημερινότητα, γιατί παρ’ όλο που είμαστε σε lockdown, εμείς δουλεύουμε κανονικά. Συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ, έχουμε γίνει πραγματική παρέα.
Ένα μικρό καταφύγιο για τα ζώα
Δραστηριοποιείσαι έντονα στο Καταφύγιο Ζώων.
Το ξεκίνησε άτυπα η φίλη μου Κατρίνα Τσάνταλη, την οποία αποκαλώ «Αγία των Ζώων». Ξεκίνησε να περιθάλπει τραυματισμένα ή άρρωστα ζώα, κι αφού γίνονταν καλά τους έβρισκε οικογένειες να τα υιοθετήσουν. Σιγά- σιγά αυτό γιγαντωνόταν. Αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί το «A little shelter». Ένα καταφύγιο ζώων που νομικά είναι ενεργό από τον περασμένο Οκτώβρη, κι από τότε έχουμε δώσει πάνω από 250 ζωάκια για υιοθεσία. Η εποχή του εγκλεισμού προσφερόταν για υιοθεσίες ζώων. Πολύ.
Ευτυχώς, υπάρχει πια ο νόμος που προστατεύει τα ζώα, κι αν κάτι έχω να προσδώσω σε αυτή την κυβέρνηση είναι το πόσο συνέβαλε στο νομικό πλαίσιο που ορίζει την προστασία και τη φροντίδα των αδέσποτων και θέσπισε την τιμωρία όσων βασανίζουν και κακοποιούν ζώα. Δεν δέχομαι ότι ένας άνθρωπος που κακοποιεί ένα σκύλο, μπορεί ταυτόχρονα να είναι θαυμάσιος σύζυγος, υποδειγματικός αδελφός ή πατέρας.
“Είμαστε ταξιδευτές”
Πώς είναι η καθημερινότητά σου στις συνθήκες covid;
Είμαι πρωινός τύπος, μία κανονική μου μέρα ξεκινάει στις 8.30. Αν ξυπνήσω στις 12 αισθάνομαι ότι έχω χάσει τη μέρα. Θα πάω βόλτα με τη Στέλλα, θα κάνω διαλογισμό, γυμναστική, αν δεν έχω γύρισμα θα κάνω τα ραντεβού μου. Το βράδυ θα μαγειρέψω και θα έρθουν σπίτι κάποιοι φίλοι…
“Κάπου κοντά στη θάλασσα”
Όταν θα αλλάξουν τα πράγματα, το πρώτο που θα ήθελα να κάνω είναι ένα ταξίδι στο Λονδίνο ή στην Ιταλία, που αγαπώ πολύ. Πριν από το lockdown δεν υπήρξε μήνας που να μην κάνουμε ένα ταξίδι με τον Κωστή. Είμαστε ταξιδευτές. Μου έχει λείψει… Πρώτα όμως θα ήθελα να πάμε κάπου στην Ελλάδα. Στην Ύδρα που υπεραγαπώ κι έχω μια ενεργειακή σύνδεση μαζί της… Θέλω να βρεθώ κάπου κοντά στη θάλασσα. Κι ίσως, το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να πάω θερινό σινεμά.
Στη κεντρική φωτογραφία, η Τόνια Σωτηροπούλου φοράει chain mail φόρεμα Paco Rabanne, Enny Monaco. ολόσωμο κεντημένο κορμάκι από τούλι, TheCedition και βαμβακερό κρουαζέ τοπ, Yiorgos Eleftheriades Space.
Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος. Επιμέλεια φωτογράφησης: Έλενα Παπασταύρου , Κάτια Μαρία Σαραντίδου. Μακιγιάζ :Παναγιώτης Καρακάσης Χτενίσματα: Χρύσανθος Σμυρναίος (beehive_artists)
Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε η Τόνια Σωτηροπούλου στη Χριστιάνα Σταματέλου για το BEAUTÉ Μαΐου.
Διάβασε όλη τη συνέντευξη ξεφυλλίζοντας την ηλεκτρονική μορφή της έντυπης έκδοσης εδώ.
