Όταν αφήνουμε μία δουλειά για «αργότερα» ή λέμε στον εαυτό μας «κι αύριο μέρα του Θεού είναι», όλοι γνωρίζουμε πως κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε αγώνα δρόμου με το χρόνο που θα μας πιέζει. Η αναβλητικότητα, όμως, αν «εφαρμοστεί» σωστά, έχει και τα πλεονεκτήματά της!
01. Επιβεβαιωνόμαστε αν όντως πρέπει/θέλουμε να κάνουμε μία δουλειά. Όταν έχουμε την αίσθηση πως έχουμε «μπλοκάρει» και δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε μία δουλειά, πρέπει να καθίσουμε και να θέσουμε στον εαυτό μας μερικές ερωτήσεις. Για την ακρίβεια, μία είναι η ερώτηση: «έχουμε όντως τη διάθεση να φέρουμε εις πέρας αυτή τη δουλειά που καθυστερούμε ή όχι;». Κάποιες φορές απλά δε μας κάνει αίσθηση. Λέμε, για παράδειγμα, «θα αλλάξω τη διαρρύθμιση στο σαλόνι, έτσι θα φαίνεται πιο όμορφο». Στην ουσία, όμως, μάλλον δεν υπάρχει η διάθεση για να κάνουμε το σπίτι… ανάστα ο Κύριος, οπότε εξού κι η αναβλητικότητα. Οι ψυχολόγοι, βέβαια, λένε πως δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα όταν πρόκειται για φαγητό… ή σεξ! Ή μήπως λέτε «άσ’ το γι’ αύριο, μωρέ», όταν πρόκειται για ένα ξεχωριστό γεύμα ή για τρυφερότητες με τον/την σύντροφό σας;
02. Αναβάλλουμε… κατ’ ιδέαν. Ακούμε συχνά πως η αναβλητικότητα έχει δημιουργικά πλεονεκτήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, μόνο οι κατ’ ιδέαν αναβλητικοί χαρακτήρες ωφελούνται δημιουργικά. Ξαπλώνουν στον καναπέ μοιάζοντας πως δε σκέφτονται τίποτα, όταν στην ουσία καταστρώνουν λεπτομερώς τις κινήσεις τους. Ή μοιάζουν να μιλούν ακατάπαυστα στη δουλειά με τους συνεργάτες τους για να «σκοτώσουν το χρόνο τους», όταν στην πραγματικότητα συλλέγουν πληροφορίες ώστε να αποδώσουν καλύτερα.
03. Διαχείριση του χρόνου. Ένας παράγοντας που μπορεί να γίνει σύμμαχός μας όταν αναβάλλουμε κάτι είναι ο χρόνος. Όταν πιεζόμαστε για να ολοκληρώσουμε μία δουλειά και σπαταλάμε το χρόνο μας μόνο για να προλάβουμε την προθεσμία αντί να σκεφτούμε διεξοδικά τις κινήσεις μας, επόμενο είναι να αγχωθούμε. Έχετε νιώσει ποτέ πως «τρέχατε και δε φτάνατε» για να ολοκληρώσετε κάτι και στο τέλος να μην είναι έτσι όπως φανταζόσασταν; Λογικά σε τέτοιες περιπτώσεις σκεφτήκατε «φτου κι απ’ την αρχή». Κάπως έτσι έρχονται τα (συνήθως) μη επιθυμητά αποτελέσματα. Κι αυτό επειδή δεν αφιερώσαμε χρόνο στο να μελετήσουμε και να σχεδιάσουμε τις κινήσεις μας για την επίτευξη του στόχου μας. Και πώς θα το κάναμε αυτό; Με τη βοήθεια της αναβλητικότητας!
Φυσικά και στην αναβλητικότητα εφαρμόζουμε το «μέτρον άριστον». Για παράδειγμα, δε γίνεται να αφήνουμε «για αύριο ή μεθαύριο» τους λογαριασμούς – αυτοί κι αν θα βρεθούν μπροστά μας, αν τους αφήσουμε! Εκτός αν υφίστανται λόγοι ψυχοσωματικοί που οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές, οπότε και σε τέτοιες περιπτώσεις συνίσταται η καθοδήγηση κι η στήριξη ενός ειδικού.
Αφήστε, λοιπόν, την αναβλητικότητα να λειτουργήσει προς όφελός σας. Μην «πέφτετε με τα μούτρα» στο εκάστοτε project, αλλά αφιερώστε χρόνο για να πάρετε ιδέες, να «ζυγίσετε» τα θετικά και τα αρνητικά της κάθε επιλογής που έχετε και στη συνέχεια οργανώστε τις κινήσεις σας. Κι αν για να το κάνετε αυτό σας βοηθάει μία ώρα ξάπλα στον καναπέ χωρίς να μιλάτε… χαλάλι σας!
Κείμενο: Αντιγόνη Αδαμοπούλου
