Ας μιλήσουμε για σχέσεις. Για εκείνες τις ιδιαίτερες σχέσεις που τις ορίζει η ένταση και το πάθος. Ας μιλήσουμε για εκείνον τον έρωτα που ζητάει το «όλα ή τίποτα» ή το «τώρα ή ποτέ». Πόσοι από μας είχαν την τύχη να τον ζήσουν? Οι «τυχεροί» ή οι «άτυχοι»; Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν. Οι άνθρωποι του τώρα ή του ποτέ. Μπορεί να τους συναντήσεις κάποια στιγμή στη ζωή σου. Και τότε θα πρέπει να αναρωτηθείς τι ακριβώς είσαι έτοιμος να ζήσεις μαζί τους.
Όταν το μέλλον φαντάζει μακρινό
Στην φράση «τώρα η ποτέ» δε χωράει συμβιβασμός. Δε χωράνε ημίμετρα. Δε χωράει το «έλα να βρούμε μία χρυσή τομή». Οι όροι είναι απόλυτοι. Όταν είσαι ερωτευμένος δεν μπορείς να περιμένεις. Ο χρόνος αποκτά άλλη διάσταση. Έρωτας σημαίνει ανυπομονησία. Ότι θέλω το θέλω τώρα. Απόλυτα και πολύ! Το μέλλον φαντάζει πολύ μακρινό. Ο χρόνος λοιπόν… ο χρόνος που ο καθένας εκτιμά τα πάντα διαφορετικά. Χρόνος που ορίζεται άλλοτε από τη λαχτάρα, άλλοτε από το πάθος κι άλλοτε από την απουσία κάθε λογικής. Γιατί στο «τώρα ή στο ποτέ» η λογική παίζει το δικό της παιχνίδι.
Η ζωή δεν έχει pause.
Η ζωή δεν έχει pause. Ο χρόνος κυλά ασταμάτητα, χωρίς να περιμένει κανέναν. Ζήσε τις στιγμές που σου δίνονται γιατί δεν ξέρεις τι έχει πιο κάτω. Ο χρόνος είναι δώρο. Σκέψου την ημέρα που συναντιέσαι με τον έρωτά σου. Εκείνη η μέρα κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή και των δύο. Μία και μόνο μέρα αρκεί για να αλλάξει τη ζωή σου, τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το χρόνο, τον τρόπο που αντιμετωπίζεις εσένα. Ο έρωτας είναι συναίσθημα των άκρων. Και η αγάπη επίσης. Τι γίνεται λοιπόν μ’ αυτούς τους ρομαντικούς «επιπόλαιους» τύπους που διαλέγουν να πάνε ενάντια σε κάθε λογική; Είναι ρομαντικοί ή μήπως είναι εγωιστές;
Δίλημμα ζωής
Ας παίξουμε, λοιπόν, για λίγο το παιχνίδι του χρόνου. Τώρα ή ποτέ; Να ζήσω την κάθε μου στιγμή χωρίς να υπολογίσω προβλήματα, εμπόδια, αρχές, ευθύνες που προκύπτουν από αυτή μου την απόφαση και να ρουφήξω τη ζωή ή να επιλέξω το ποτέ και να φύγω χωρίς να έχω προσπαθήσει, χωρίς να έχω αγαπήσει ή αγαπηθεί; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Υπάρχει μένω ή φεύγω. Αν μείνω, σημαίνει ότι προσπαθώ να δώσω σε κάποιον την ευκαιρία να γίνει κομμάτι της ζωής μου. Με ότι ρίσκο αυτό περιλαμβάνει. Αν πάλι φύγω σημαίνει πως κρίνω ότι δεν αξίζει αυτή την ευκαιρία. Δεν αξίζει να προσπαθήσω να γεφυρώσω χάσματα, να συγχωρήσω, να διεκδικήσω, να αγαπήσω ή να αγαπηθώ από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Η απόφασή μου τελικά θα κριθεί από τη δύναμή μου. Ή από την αδυναμία μου; Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη…
Στάση ζωής
Και ποιος τελικά είναι σε θέση να βάλει στον άλλον ένα τέτοιο δίλημμα ζωής.. Ποιος είναι τελικά πιο “τρελός”; Αυτός που το βάζει; Ή αυτός που το αποδέχεται; Ποιος από τους δυο είναι περισσότερο εγωιστής; Πόσο σταθερό είναι στο χρόνο το τώρα η το ποτέ; Πόσο σταθεροί μένουν στην απόφασή τους αυτοί που επιλέγουν το ένα ή το άλλο; Πόσοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να διαλέξουν ανάμεσα στα δύο; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά έχουν να κάνουν με την αντοχή του καθενός. Και κυρίως με τη στάση ζωής του. Γιατί το «τώρα ή ποτέ» όπως και «το όλα ή τίποτα», είναι στάση ζωής. Μια στάση στην οποία υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο. Δεν υπάρχει πουθενά γκρι. Αυτή είναι μια τρίτη επιλογή. Η πιο αδιάφορη, η πιο άνευρη και η πιο συμβιβαστική. Λέξεις που δεν χωράνε στη συγκεκριμένη στάση.
Κάνε την υπέρβαση
Αν έπρεπε να καταλήξω κάπου λοιπόν, εγώ θα κατέληγα σε ένα μόνο. Ζήσε! Όπως επιθυμεί η ψυχή σου. Ίσως δεν θα σου δοθεί πάλι εκείνη η μοναδική ευκαιρία να κάνεις την υπέρβαση που κάποτε θα θυμάσαι με αγάπη. Αρκεί η υπέρβαση αυτή να μη θίγει ούτε τη δική σου αξιοπρέπεια ούτε του άλλου δίπλα σου. Και ποιος ξέρει… Μπορεί αυτός που θα επιλέξει μέσα σε μια στιγμή το τώρα, να είναι ο ίδιος που ίσως κάποια στιγμή επιλέξει και το ποτέ ξανά…
Κείμενο της certified Life & Business Coach και Επικοινωνιολόγου Αφροδίτης Χόντου _ www.afroditihondou.com [email protected]
