Στο άκουσμα της λέξης «πανδημία», το συναίσθημα που δημιουργείται αυτόματα είναι ένα: φόβος! Φόβος για το άγνωστο, φόβος για το μέλλον, φόβος για τη ζωή τη δική μας και των αγαπημένων μας, φόβος ότι θα έρθουμε κυρίως αντιμέτωποι με τον εαυτό μας… Αναπόφευκτα η θλίψη έρχεται και εγκαθίσταται μέσα μας. Σκέψεις, επιθυμίες, παράπονα που δεν ειπώθηκαν ποτέ, τα οποία γιγαντώνονται και μοιάζουν έτοιμα να μας πνίξουν. Είναι σαν μια ατομική βόμβα έτοιμη να εκραγεί μέσα στο σπίτι μας.
Οι αντοχές του εαυτού μας
Ο ιός δεν επιτίθεται μόνο στις αντοχές του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Αλλά και στις αντοχές του εαυτού μας, στην αντοχή των διαπροσωπικών μας σχέσεων, στη συμπεριφορά μας και στη στάση μας απέναντι στις καινούριες συνθήκες και στην ίδια τη ζωή. Σεβασμός. Μια λέξη που θα πρέπει να αποδειχθεί πια. Σεβασμός απέναντι στον άνθρωπο μέσα μας αλλά και στον συνάνθρωπό μας. Ηθική. Καιρός να δώσουμε βάρος και να μετρήσουμε αυτή τη λέξη τώρα στα δύσκολα. Γιατί στα δύσκολα γιγαντώνονται (ή εξαφανίζονται) οι αξίες του καθενός. Ας κάνουμε τη διαφορά όλοι μας μέσα σε αυτή την κρίση που περνάμε.
Ορθές επιλογές χωρίς εγωισμό
Ας μην πούμε “θα σε σεβαστώ, αν με σεβαστείς κι εσύ”. Ούτε “θα παλέψω για σένα, εάν παλέψεις για εμένα”.. Ούτε “θα αισθανθώ την ευθύνη, μόνον εάν κάνεις κι εσύ το ίδιο”. Ας μην πούμε “θα δώσω μάχη, αν δώσεις κι εσύ” η “δεν θα σε καθησυχάσω, αν δεν με καθησυχάσεις εσύ πρώτος” Ας μην πούμε τίποτα από όλα αυτά. Τη διαφορά στην ποιότητα των ανθρώπων την κάνουν οι επιλογές τους … Όχι μόνο επιλέγω να κάνω το καλό, αλλά επιλέγω να μην κάνω το κακό, ακόμα κι αν μπορώ.
Ώρα για αγάπη, αντοχή, αξιοπρέπεια
Ας επιλέξουμε αυτές τις στιγμές να δώσουμε απλά αγάπη. Γιατί μόνον η αγάπη κερδίζει το φόβο. Ας εκτιμήσουμε εμείς και τη δική μας ζωή και των άλλων γύρω μας. Στο τέλος της ιστορίας ας μας θυμόμαστε για την προσπάθειά μας. Όχι για την ανυπαρξία μας. Κι ας μας θυμούνται και οι άλλοι για τα όμορφα πράγματα που κάναμε, για την αντοχή μας και την αξιοπρέπειά μας. Ας μας θυμούνται για την υπομονή μας και το χαμόγελό μας. Κι όταν όλα αυτά τελειώσουν, ίσως να αισθανθούμε «οικογένειά μας» και την οικογένεια των άλλων που θα έχουμε σεβαστεί, με τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας. Εμείς αποφασίζουμε πόσο θα αφήσουμε τη θλίψη να μας κυριεύσει. Είναι κι αυτό μια επιλογή μας. Μέσα μας κρύβουμε όλες τις λύσεις για όλα μας τα προβλήματα. Το μόνο που μένει είναι να μετρήσουμε τη δύναμή μας.
Ζήτημα χαρακτήρα
Η αλήθεια είναι μία. Ο χαρακτήρας που είσαι και κρύβεις καλά κάτω από το χαλί, θα ξεδιπλωθεί σιγά-σιγά. Το μέσα μας θα μιλήσει. Αυτοί που επέλεγαν μέχρι τώρα τη σιωπή και το κουκούλωμα των συναισθημάτων, τώρα θα πρέπει να μιλήσουν. Και αυτοί που μιλούσαν, τώρα θα πρέπει να υποστηρίξουν τα λόγια τους. Τώρα θα πρέπει να αποδείξουν όλοι το «μαζί σου» ή το «χώρια σου». Θα αντέξουν οι άνθρωποι μαζί; Ή θα αντέξουν χωριστά; Καμία απαγόρευση, κανένας τοίχος και κανένας ιός δεν αρρωσταίνει τα συναισθήματα. Κανένας ιός δεν αλλοιώνει το χαρακτήρα των ανθρώπων. Κανένας ιός δεν εμφανίζει την αγάπη εκεί που δεν υπάρχει. Και κανένας ιός δεν εξαφανίζει την αγάπη εκεί που πραγματικά υπάρχει.
«Αυτό που έχεις πολλοί μπορεί να το έχουν…Αυτό που είσαι όμως… κανείς δεν μπορεί να είναι..» Δείξε ποιος είσαι…!
Κείμενο της Certified life & business coach και Επικοινωνιολόγου Αφροδίτης Χόντου. www.afroditihondou.com [email protected]
Εικονογράφηση, Illustratella
