Μετά από σχεδόν δύο μήνες εγκλεισμού τώρα ετοιμαζόμαστε να μπούμε ξανά στην κανονικότητα της ζωής μας. Και αντιλαμβανόμαστε περισσότερο από ποτέ ότι τελικά εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Η δύναμή μας δεν είναι απεριόριστη. Αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε πως καμιά φορά η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. Πως δεν είμαστε Θεοί και δε θα γίνουμε ποτέ. Πως τα πάντα μπορούν να αλλάξουν. Και πως τα πάντα μπορούν να χαθούν.
Όλα όσα βιώσαμε
Ξεβολευτήκαμε. Στερηθήκαμε. Φοβηθήκαμε. Θυμώσαμε. Αγανακτήσαμε. Καταπιεστήκαμε. Νιώσαμε ανασφάλεια. Όμως μάθαμε τον εαυτό μας, τα όριά μας και τις αντοχές μας. Και ήρθαμε αντιμέτωποι με τα πραγματικά μας συναισθήματα. Χάσαμε για λίγο τις συνήθειές μας, τη ζωή μας, την ελευθερία μας. Τι αποκομίσαμε; Γνώση. Τι καταφέραμε; Να ζήσουμε!
Απώλειες και μοναξιά
Πολλοί από μας ήρθαν αντιμέτωποι με οικονομικά προβλήματα, με διάλυση σχέσεων, με κατάθλιψη.. Ακόμα και με βία, συναισθηματική ή σωματική. Για πολλούς αυτές οι μέρες δεν πέρασαν όμορφα και ήρεμα. Δεν πέρασαν χαλαρά με διάβασμα και μουσική, με όλη την οικογένεια γύρω από το τραπέζι, με χαρές και αγάπη. Υπήρξαν και αυτοί οι άνθρωποι που βίωσαν τον πόνο πιο έντονα. Που έχασαν την γαλήνη τους, τη δουλειά τους, την αξιοπρέπειά τους, την αλήθεια τους, που έχασαν τον εαυτό τους και βίωσαν τη μοναξιά τους. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να γίνουμε «οικογένεια». Να είμαστε δίπλα τους. Επιβεβαιώνοντας πως στις δύσκολες στιγμές δεν πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε υπεράνθρωποι, αλλά απλά άνθρωποι.
Μια πραγματική ευκαιρία
Τώρα περισσότερο από ποτέ κρατάμε στα χέρια μας μια ευκαιρία… Την ευκαιρία να διαμορφώσουμε μια καινούρια κατάσταση και να αλλάξουμε εκείνη την παλιά που δεν μας άρεσε… Ας πάρουμε τώρα την ευκαιρία που θέλαμε.
- Πλησιάζουμε πιο ζεστά τους ανθρώπους που μας έλειψαν…
- Κάνουμε μια καινούρια αρχή σε όλα…
- Μαθαίνουμε να αγαπάμε περισσότερο, να θυμώνουμε λιγότερο, να χαμογελάμε στη φύση και στη ζωή. Πλέον το αύριο δεν είναι δεδομένο και εμείς δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο…
- Σταματάμε να καταπιέζουμε τους ανθρώπους μας. Αποφεύγουμε να τους αδικούμε. Προσπαθούμε να μην “πνίγουμε” την ελευθερία τους. Τώρα ξέρουμε πως είναι να τα χάνεις όλα αυτά…
- Καταλαβαίνουμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τακτικές. Ας κάνουμε το «είμαι εδώ κι ας μην είμαι κοντά σου» σε «είμαι εδώ δίπλα σου και δεν θα ξαναφύγω»…
- Απομακρύνουμε τις ψευδαισθήσεις. Τόσο σε ότι έχει να κάνει με ανθρώπους όσο και με καταστάσεις. Είναι ευκαιρία να κρατήσουμε δίπλα μας μόνο ότι είναι ατόφιο και αληθινό.
- Συνειδητοποιούμε ότι αν ενωθούμε όλοι μαζί, μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα από ότι ο καθένας μόνος του.
Απέραντη ευγνωμοσύνη
Ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όλη αυτή την κατάσταση που βιώσαμε. Είμαστε ευτυχείς που μείναμε ασφαλείς. Δοκιμάσαμε αντοχές, σχέσεις, αγάπη, συντροφικότητα και από όλο αυτό μόνο πιο ισχυροί μπορούμε να βγούμε. Ας είμαστε ευγενικοί απέναντι στη φύση και στη ζωή γιατί έρχεται η στιγμή που και τα δύο εκδικούνται.
Φοράμε, λοιπόν, ένα τεράστιο χαμόγελο και βγαίνουμε εκεί έξω με την αισιοδοξία και την ελπίδα για κάτι πραγματικά αληθινό. Βγαίνουμε στο φως, έχοντας κάνει τον απολογισμό μας. Έχοντας συνειδητοποιήσει πως η στενοχώρια και η θλίψη δεν μας ταιριάζει. Γιατί το φως νικάει πάντα το σκοτάδι και γιατί οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν για να είναι δεμένοι και εγκλωβισμένοι σε καμία κατάσταση αλλά ελεύθεροι. Ελεύθεροι για μια καινούρια ζωή. Για καινούριους στόχους, με λιγότερους φόβους. Και με μια αγκαλιά ανοιχτή για όλους εκείνους που μας στέρησαν. Για όλους εκείνους που τη στερήθηκαν. Θα απολαύσουμε ξανά τους φίλους, την οικογένειά, μια βόλτα στη θάλασσα, ένα καφέ με την παρέα. Και τώρα πια θα ξέρουμε βαθιά μέσα μας πόσο πραγματικά πολύτιμα είναι όλα αυτά.
Συνεχίζουμε εστιάζοντας πλέον στις δυνάμεις μας και όχι στις αδυναμίες μας. Αυτές ας τις αφήσουμε πίσω. Ας ζήσουμε αληθινά!
Photo Credits: Η ηθοποιός Kiernan Shipka φωτογραφημένη από τον Vince M. Aung για το περιοδικό FLAUNT.
Κείμενο της certified Life & Business Coach και Επικοινωνιολόγου Αφροδίτης Χόντου _ www.afroditihondou.com [email protected]
