Οι ταινίες που διηγούνται τις ιστορίες πραγματικών προσώπων πάντα εγείρουν το ενδιαφέρον του σινεφίλ, όποιο κι αν είναι το genre ταινιών που συνήθως προτιμά. Ακόμη περισσότερο όταν ο κεντρικός χαρακτήρας είναι δυναμικός και πεισματάρης. Κι ακόμα καλύτερα όταν αυτός ο χαρακτήρας είναι μία γυναίκα που δίνει μία άλλη αύρα στη φράση «τιμά τα παντελόνια που φοράει» – κι ας επιστρατεύει ενίοτε το τολμηρό της ντεκολτέ!
Η Erin Brockovich (Julia Roberts) είναι μία ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών που μένει (ακόμη πιο) «ξεκρέμαστη» όταν χάνει τη δίκη για ένα ατύχημα που είχε με αυτοκίνητο. Το πείσμα της, όμως, της εξασφαλίζει μία θέση γραφείου στο γραφείο του δικηγόρου που ανέλαβε την υπόθεσή της, του Ed Masry (Albert Finney). Όταν, όμως, ανακαλύψει πως πίσω από μία φαινομενικά τυπική υπόθεση κτηματομεσιτικού ενδιαφέροντος κρύβεται ένα σκάνδαλο που θέτει σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων στο Hinkley της California, η Erin θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της ώστε να έρθει η αλήθεια στο φως. Πράγμα που της δίνει μία υπόσταση θηλυκού Δαβίδ που αποφασίζει να τα βάλει με την Pacific Gas & Electric Company, έναν πραγματικό Γολιάθ της ενεργειακής αγοράς των ΗΠΑ.
Η πραγματική ιστορία της Erin Brockovich μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη σε σενάριο της Susannah Grant («The Soloist», 2009), ενώ τα ηνία της σκηνοθεσίας κρατά ο Steven Soberbergh («Ocean’s Eleven», 2001 και «Contagion», 2011).
Σε μία παραγωγή που σύμφωνα με την πραγματική Erin Brockovich διακατέχεται από ακρίβεια της τάξης του 98%, ο Soderbergh παρουσιάζει την ιστορία μίας γενναίας γυναίκας που, παρά τη φαινομενικά αδύναμη θέση της, κατάφερε να βάλει το δικό της λιθαράκι στον ακτιβισμό. Με μία ροή που κυλά γρήγορα και με μερικά ανάλαφρα διαλείμματα, όπως στις σκηνές όπου η Erin προσπαθεί να ξαναχτίζει τη ζωή της ενόσω ο κυκεώνας της υπόθεσης της Pacific καλά κρατεί, ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία μίας σύγχρονης γυναίκας που έως και σήμερα άσκει μεγάλη επιρροή ειδικά σε περιβαλλοντικά ζητήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Soderbergh αρέσκεται στο να υπάρχει μία ειλικρινής κι άμεση σχέση ανάμεσα στους χαρακτήρες των ταινιών του και στο θεατή. Συγκεκριμένα ο δεύτερος νιώθει ακόμη πιο οικείο το χαρακτήρα της Erin και παράλληλα του γεννά και την έμπνευση. Άλλωστε, τι καλύτερο από το να τονώσει κάποιος την αποφασιστικότητά του όταν βλέπει μπροστά στα μάτια του τη «μικρή» Erin να εναντιώνεται σ’ ένα βιομηχανικό μεγαθήριο; Δίκαια, λοιπόν, η ταινία έφτασε να διεκδικεί εκείνη τη χρονιά τα Oscar Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου.
Και μπορεί σε αυτές τις κατηγορίες η «Erin Brockovich» να έφυγε από το Kodak Theatre με άδεια χέρια χάνοντας από το «Gladiator» του Ridley Scott, αλλά η Julia Roberts «έσωσε» τη βραδιά κερδίζοντας το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου. Δέκα χρόνια μετά το ρόλο στο «Pretty Woman» που της χάρισε τη δόξα, η Roberts προσθέτει στο λαμπρό της βιογραφικό ένα ρόλο που θα τη «σημαδεύει» – με την καλή έννοια. Πλέον δεν είναι μόνο η πόρνη Vivian που έκλεψε την καρδιά του Richard Gere, ούτε η διάσημη ηθοποιός που γοητεύει τον «ασήμαντο» βιβλιοπώλη στο «Notting Hill». Πλέον είναι και μία δυναμική περσόνα που δεν αφήνει τίποτα να σταθεί εμπόδιο στον αγώνα της για το δίκαιο.
Καλή διασκέδαση! A, παραλίγο να ξεχάσω ένα fun fact: η πραγματική Erin Brockovich κάνει μία cameo εμφάνιση στην ταινία!
Πρωταγωνιστούν: Julia Roberts, Alber Finney, Aaron Eckhart, Marg Helgenberger, Peter Coyote, Conchata Ferrell, Tracey Walter κ.α.
Κείμενο: Αντιγόνη Αδαμοπούλου
