Πρόσφατα μόλις – τελευταία στιγμή δηλαδή – άρχισα να σκέφτομαι που θα ήθελα να περάσω τις διακοπές μου. Εκείνες τις ημέρες της αναζήτησης προορισμού, λοιπόν, έπεσα πάνω σε μια σκέψη που έλεγε ότι τα ταξίδια δεν έχουν νόημα αν επιστρέφεις πάντα στον εαυτό σου. Μου άρεσε αυτή η λογική που προφανώς μας προέτρεπε να ταξιδεύουμε πάντα με μυαλό ανοιχτό. Πράγματι, τι νόημα θα είχε να πηγαίναμε και να ερχόμασταν ίδιοι και απαράλλακτοι; Αυτό θα σήμαινε ότι απλώς είμαστε συλλέκτες εικόνων και περιηγητές του πλάτους αλλά όχι του βάθους και πώς μπορεί η ουσία να μην μας διαφεύγει αν δεν ερευνούμε και τα δύο;
Αυτά σκεφτόμουν όταν ήρθε στο μυαλό μου η φράση που είχε ξεστομίσει o Ιρλανδός συγγραφέας George A. Moore. “Ο άνθρωπος ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο προσπαθώντας να ανακαλύψει αυτό που χρειάζεται και τελικά το βρίσκει όταν επιστρέφει σπίτι του”. Και σε αυτό δεν μπορεί κανείς να φέρει αντίρρηση εύκολα γιατί ταξίδι χωρίς τελικό προορισμό μπορεί να υπάρχει, ταξίδι χωρίς αφετηρία όμως δεν υπάρχει σίγουρα, και αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι τα δύο αυτά μέρη είναι πάντα απαραίτητα το ένα και το αυτό.
Ταξιδιωτικές απόψεις δυνατές που δεν χρειάζεται φυσικά να ακυρώνουν η μία την άλλη αλλά μπορούν να λειτουργήσουν και συμπληρωματικά. Αυτό είναι άλλωστε και το ιδανικό στις περισσότερες αντιθέσεις μέσα μας πρώτα από όλα και έξω μας στη συνέχεια. Εφόσον η φύση τους επιβάλλει να υφίστανται προκειμένου να υπάρχει ένα πλήρες σύνολο, μόνο με τη λείανση των άκρων τους έρχεται η πολυπόθητη αρμονία.
Και ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσουμε το ταξίδι προς αυτόν τον μεγάλο και καλό σκοπό είναι ίσως για αυτό το καλοκαίρι να βάλουμε για λίγο στην άκρη τις απόψεις του ενός και του άλλου, ακόμη και τις δικές μας, και να απολαύσουμε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η ψυχή μας.
Θέλετε να περπατήσετε ξυπόλητοι στην άμμο σε ένα νησί που έχει μόνο πενήντα δέντρα και ένα κάμπινγκ; Να ανακαλύψετε και την τελευταία γωνιά μιας πόλης μακριά από τη χώρα σας; Να μπείτε σε ένα ξενοδοχείο κάνοντας για κάποιες μέρες μόνο τη διαδρομή παραλία-εστιατόριο-κρεβάτι;
Αυτό το καλοκαίρι ας πούμε ότι είναι το πρώτο μιας μεγάλης σειράς καλοκαιριών όπου όλα επιτρέπονται αρκεί να μας αρέσουν και να τα επιθυμούμε, αρκεί να επιστρέψουμε από αυτά ανάλαφροι και ξεκούραστοι.
Σε κάποια ταξίδια καβαφικά, θα έχει σημασία το ίδιο το ταξίδι. Σε κάποια άλλα ομηρικά η πιο λαμπρή στιγμή θα είναι εκείνη η στιγμή της επιστροφής στον εαυτό μας με την περηφάνια και χαρά που δίνει η γνώση ότι επιστρέφουμε σε κάτι όμορφο και υγιές με bonus τις καινούριες μας αναμνήσεις, εμπειρίες, ιδέες, σκέψεις.
Όλα για μας είναι. Καλές διακοπές!
