Το “σύνδρομο της Ατζέντας” λέγεται αυτό που έχω. Έτσι το ονομάζω εγώ, μην ψάξεις να το βρεις. Είναι δική μου ορολογία. Γράφω σε ατζέντα και σε μία δεύτερη και σε σημειωματάριο και σε ένα άλλο σημειωματάριο και στις σημειώσεις του κινητού και στις σημειώσεις του laptop και σε χαρτάκια και αν με αφήσεις θα αρχίσω να γράφω και στο κούτελο σου.
Θα σου πω ακριβώς τι συμβαίνει. Κάθε χρόνο με το νέο έτος ξεκινώ με ενθουσιασμό να γράφω στην νέα μου ατζέντα που την έχω διαλέξει και που είναι με μαλακό το εξώφυλλο κλπ κλπ. Στην πορεία εμφανίζεται και μία δεύτερη ατζέντα για να ξεχωρίσω δύο δουλειές. Η μία για τη μία δουλειά, η άλλη για την άλλη. Μέχρι εδώ καλά.
Όταν όμως κάνω μία σκέψη στο δρόμο ή λίγο πριν κοιμηθώ αρχίζω και γράφω στις σημειώσεις του κινητού. Δεν είμαι τόσο τρελή να πάρω την ατζέντα στο κρεβάτι (αν και δεν απέχω και πολύ)
Όταν είμαι στο γραφείο μου, τότε να δεις τί γίνεται. Εκεί, γίνεται της ατζέντας και του ποσταρίσματος. Αν αρχίσω να σου εξηγώ, θα με περάσεις για τον Τζον Νας, τον μαθηματικό από την ταινία “Beautiful mind”, όπου γέμιζε τους τοίχους με post-it.
Έχω, όμως και άσχετα σημειωματάρια όπου κατά καιρούς ξεκινώ να γράφω σε αυτά, αλλά στην πορεία τα βαριέμαι ή δεν με βολεύουν και τα αφήνω. Και αντιγράφω ξανά όλες τις σημειώσεις από την αρχή και πάμε πάλι…
Γράφω τί θα πάρω από το super market, τί θα κάνω την επόμενη μέρα, τα ραντεβού μου, τί έχω να πω στη μαμά μου, τη dream list -που τώρα τελευταία δύσκολα- μικραίνει, τους λογαριασμούς που θέλω να πληρώσω και πολλά πολλά άλλα. Γράφω στο ταξί, στο μετρό, στο δρόμο, λίγο πριν το ραντεβού, στην αναμονή στην τράπεζα. (αν συνεχίσω όμως, φοβάμαι θα τρομάξεις.)
Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς που με διαβάζετε ζείτε τον ίδιο “Γολγοθά” και πνίγεστε καθημερινά σε αμέτρητες και ακατάστατες σημειώσεις. Γιατί το μυαλό μας τώρα πια, είναι συνεχώς διασπασμένο σε χιλιάδες μικρά πράγματα. Το ξέρω ότι δεν είμαι μόνη! Το νιώθω!
Το πρόβλημα είναι ότι με τον καιρό αντί να βελτιωθεί η κατάσταση και η μνήμη μου, δυστυχώς χειροτερεύει και έχω καταλήξει να σημειώνω τα πάντα, γιατί αν δεν το κάνω νιώθω ότι δεν θα θυμάμαι τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι είναι καθαρά δικό μου θέμα αφού είναι παραπάνω από δεδομένο ότι ακόμη και αν δεν σημειώσω τίποτα, σίγουρα θα θυμάμαι τα περισσότερα.
Ως εκ τούτου κυκλοφορώ πάντα με γεμάτο backpack και πολλές ατζέντες που ανάθεμα και αν ξέρω τί να τις κάνω όλες αυτές. Τώρα τελευταία βέβαια, προσπαθώ να εφαρμόσω άλλη τακτική και πιο περιβαλλοντική αφού δεν ξοδεύω τόσο χαρτί. Όλα στο laptop. Και ραντεβού και meeting και mail και σημειώσεις. Οι ατζέντες βέβαια παραμένουν και ακόμη φορτώνουν την πλάτη μου. Είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα, το ξέρω. Οι μόνες φορές που τις αποχωρίζομαι είναι όταν βρίσκομαι με το μωρό μου, όπου εκεί -ανωτέρα βία- επειδή έχω να κουβαλήσω από πάνες μέχρι ολόκληρο το ζωικό βασίλειο σε λούτρινα, επιλέγω να μην έχω ατζέντες.
Μέχρι πρότινος κουβαλούσα ατζέντες ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, ακόμη και όταν θα πήγαινα για ένα καφέ με μία φίλη την Κυριακή. Το παραδέχομαι, δεν είναι και πολύ κανονικό, αλλά τί να κάνουμε, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας.
Το βασικό είναι ότι το αναγνωρίζω και το βελτιώνω. Το να κουβαλάς ατζέντα στον καφέ με τη φίλη, είναι σαν να βάζεις ξυπνητήρι Κυριακή πρωί, σαν να μιλάς για τη δουλειά στο νησί, το Δεκαπενταύγουστο.
Και τώρα που σου γράφω έχω δίπλα μου και τις δύο- εν λόγω- ατζέντες και μάλιστα ανοιχτές…έτσι απλά για να σημειώσω το νέο θέμα που θα γράψω για το Beauté την άλλη Τρίτη.
Facebook: https://www.facebook.com/apafili
Uapartment: http://www.upartment.gr/antoulastories-keimena/
Ακολουθήστε ακόμη την Αντιγόνη στον Instagram λογαριασμό @taxi_stories
