Πόσες φορές έχεις πάει σε παράσταση που δεν σε υπολογίζει σαν θεατή; Μη σου φανεί υπερβολικό αυτό που λέω. Τι εννοώ; Τις περισσότερες φορές τα θέατρα είναι στο κέντρο και οι παραστάσεις ξεκινούν εκεί γύρω στις 9.
Έλα όμως που το 9 γίνεται 9:30 και έλα που έχει και διάλειμμα! Κι έλα που όλοι αυτοί πρέπει να ξαναμαζευτούν! Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, το τέλος της παράστασης πλησιάζει απειλητικά τα μεσάνυχτα! Θα το προλάβεις το μετρό ή δεν θα το προλάβεις; Κάπου εκεί μετά το διάλειμμα αρχίζεις να αγχώνεσαι και να το σκέφτεσαι συνέχεια. Ως εκ τούτου έχεις ήδη απομακρυνθεί κατά πολύ από την ατμόσφαιρα του έργου. Γιατί καλά, να είναι Σάββατο που έχει μετρό μέχρι τις 2. Αν είναι Πέμπτη, για παράδειγμα, που είναι κατεξοχήν θεατρική μέρα;
Αν ζεις σε προάστιο τα έχεις αυτά! Και επειδή συνήθως δεν το προλαβαίνεις ήρθε η ώρα να το καταγγείλω! Γιατί βρε παιδιά; Και καλά εσύ που μένεις στο κέντρο να δώσεις και ένα μικρό ποσό και να φτάσεις στο σπίτι σου! Εμείς της “επαρχίας” τι χρωστάμε; Δεν ζούμε στο Λονδίνο να έχει μετρό όλη μέρα!!
Όμως εγώ δεν γκρινιάζω, είπαμε, από επιλογή, οπότε πάμε παρακάτω. Η παράσταση τελείωσε και μπορώ να σου πω ότι πέρασα πολύ καλά, οπότε χαλάλι και τα έξοδα! Αντί να πιω ποτάκι τα ξοδεύω σε ταξάκι για το σπίτι. Κερνάω τον εαυτό μου ταξί σήμερα!
“Πού πήγες κι εσύ να βρεις σπίτι! Στην άκρη της Αθήνας! Και θες ακόμη να βλέπεις θέατρο! Μπράβο σου!”, μου λέει ο οδηγός με ύφος που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις καθαρά πόση δόση ειλικρίνειας έχει και πόση ειρωνείας. Το αφήνω φλου και απαντώ κανονικά:
“Δεν μπορώ αν δεν δω θέατρο! Δεν γίνεται!”
Ένα χρόνο πριν έμενα στο κέντρο, στα Πετράλωνα και μετά στον Κεραμεικό. Πήγαινα σχεδόν παντού με τα πόδια. Ειδικά τέτοια εποχή που έχει μπει η άνοιξη, τα Σαββατοκύριακα ξεκινούσα από νωρίς και περπατούσα μέχρι το Μοναστηράκι και ξανά πίσω! Αυτές τις μοναχικές ανοιξιάτικες βόλτες δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Τα είχα όλα στα πόδια μου. Είχα σχεδόν ξεχάσει τις αποστάσεις με το αυτοκίνητο. Και με έναν τρόπο όταν το αποφασίσεις μπορείς να κινηθείς στο κέντρο μόνο με τα ωραία σου ποδαράκια!
Γκάζι -Πετράλωνα μετά Μοναστηράκι και δυο βήματα μετά το Σύνταγμα. Ένιωθα τότε ότι μπορούσα να είμαι παντού, υπολογίζοντας πάντα σωστά γιατί δεν είχα να σκεφτώ ούτε κίνηση, ούτε απεργία, ούτε τίποτα.
Πόσες φορές ξεκινούσα από νωρίς, είτε μόνη, είτε με φίλους και πήγαινα πρώτα στο θεατράκι μου και μετά για κρασάκι έξω, για να συζητήσουμε τα του έργου. Δεν ξεχνώ όλες αυτές τις φορές που γυρνούσα περπατώντας στο σπίτι με αυτό το γλυκό καιρό και στο δρόμο συναντούσα ευτυχισμένα ζευγάρια, μαμάδες και μπαμπάδες, φοιτητές.
Ακόμη και όταν έπαιρνα το τρένο, η διαδρομή από το Μοναστηράκι στα Πετράλωνα πάντα με μάγευε. Με ταξίδευε πολύ μακριά, σε άλλες δεκαετίες. Τα Πετράλωνα έχουν αυτή τη δόση από παλιό ελληνικό σινεμά. Οι ντόπιοι είναι βγαλμένοι από ταινία του Φίνου, με όλα τα καλά και τα περίεργα που έχει αυτό. Οι γείτονες σου μιλούσαν, μάθαιναν για σένα και σε χαιρετούσαν. Ήξεραν τα πάντα για όλη τη γειτονιά. Περπατώντας ξετρύπωνες μαγαζάκια με αυλές που έμοιαζαν νησιώτικες, υπόγεια καφενεία, παλιά μοδιστράδικα και εκείνα τα συνοικιακά καθαριστήρια και τα ψιλικατζίδικα με τα τιγκαρισμένα ράφια.
Τώρα είμαι αλλού. Είμαι στο ταξί και γυρνάω από το κέντρο. Αυτό ακόμη παλεύω να το συνηθίσω. Ότι θέλω μισή -και βάλε- ώρα για να φθάσω στο σπίτι μου. Τις συνήθειες μου όμως δεν θα τις αλλάξω. Έχω αλλάξει τη συχνότητα, είμαι πιο επιλεκτική. Διαλέγω και ψάχνω τι θα δω!
Όση ώρα ταξιδεύω για το σπίτι, ανοίγω τέρμα το παράθυρο και μυρίζω και πάλι την άνοιξη. Και τώρα τη μυρίζω και ας μην περπατώ στο κέντρο. Η άνοιξη είναι εδώ, ό,τι και να γίνει! Κάθε φορά με ξαφνιάζει και κάθε φορά την ψάχνω. Είναι και εδώ… Στο ανοιχτό μου παράθυρο και στα λαϊκά που ακούει ο οδηγός και ας μην τα έχω επιλέξει. Στην παράσταση που τη σκέφτομαι σε όλη τη διαδρομή! Στο αεράκι που πια δεν είναι κρύο, στα ανοιξιάτικα μου παπούτσια, στη ζακέτα που θα κρατάω στο χέρι!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Facebook: https://www.facebook.com/apafili
Uapartment: http://www.upartment.gr/antoulastories-keimena/
Ακολουθήστε ακόμη την Αντιγόνη στον Instagram λογαριασμό @taxi_stories
