Ο Γιώργος Καπουτζίδης χαρακτηρίζεται από ευγένεια, ειλικρίνεια, χαρά, σεβασμό κι αγάπη για τη ζωή. Με αφορμή τη νέα του παράσταση “42497” συναντηθήκαμε και μιλήσαμε “από καρδιάς”. “Eίναι κάποια πράγματα που με κάνουν πάρα πολύ χαρούμενο, κάποια λιγότερο. Είμαι χαρούμενος, περήφανος θα έλεγα, γιατί το νέο μου έργο, το “42497”, στο Θέατρο Ήβη, πάει πολύ καλά. Είμαι πολύ χαρούμενος επίσης και γιατί στις 17 Δεκεμβρίου κάνει πρεμιέρα στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος το “Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!” Θα είμαι πάλι στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που αγαπώ πολύ, εκεί σπούδασα, από εκεί ξεκίνησα.”
Aπό τη νεανικότητα στην ωριμότητα
“Όταν ξεκινούσα, ήθελα να κάνω τους άλλους να γελούν, ό,τι έκανα και στις παρέες μου. Προφανώς φαντάζομαι ότι γινόταν γιατί κι εγώ επιδίωκα την αποδοχή. Αυτό το έργο όμως δεν το έγραψα για να κάνω κάποιους να κλάψουν ή να γελάσουν. Ήταν η αποτύπωση της ατομικής ψυχικής μου κατάστασης. Σαν να έγραψα ένα έργο για μένα, να λυτρωθώ, και είχα την ελπίδα πως κάποιοι άνθρωποι θα το κατανοήσουν. Από τη φάση του “θέλω να σας κάνω να γελάσετε” ή “έχω μία αγωνία”, βρίσκομαι στη διαδικασία αποδοχής μου δηλώνοντας πως “είμαι αυτός, έχω αυτό το κομμάτι της καρδιάς μου να σας δείξω, ελπίζω να σας αρέσει”. Αυτό μεγαλώνοντας έχει λιγότερη αγωνία.”
Η εποχή της αποδοχής
“Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου εάν δεν είχα κάνει αυτή την προσπάθεια. Δεν θα ήμουν εγώ, δεν θα το άντεχα! Δεν κρυβόμουν, αλλά αν δεν είχα κάνει το coming out όπως έγινε το 2020 δεν θα μιλούσαμε τώρα τόσο ήρεμα, τόσο ωραία, δεν θα είχα γράψει τα έργα που έγραψα. Είμαι σε μια ηλικία που τα υπονοούμενα, οι λέξεις θα με κούραζαν. Είναι πολύ ωραίο να είσαι ο εαυτός σου, γιατί αν δεν είσαι ο εαυτός σου τι άλλο μπορείς να είσαι; Η ειλικρίνεια κάνει τον άλλον να θέλει να σε πλησιάσει περισσότερο. Από τη στιγμή που βλέπει ότι του λες αλήθεια νιώθει περισσότερο ασφαλής. Θα έπιανες κουβέντα με κάποιον που ξέρεις ότι σου λέει ψέματα; Θα εμπιστευόσουν έναν ψεύτη; Ενώ όταν κάποιος σου λέει αλήθεια τον ακούς. Εκτός κι αν εγώ τα βλέπω έτσι απλά επειδή ζω μόνος μου, με άπειρες γάτες!”
Πηγή έμπνευση του 42497
Αγάπησα τη φύση, με επηρέασε η απομόνωση, αλλά και η απώλεια από τροχαίο του αγαπημένου μου φίλου Πάνου Νάτση. Ξεκίνησα να καταγράφω τα όμορφα και άσχημα συναισθήματα που ζήσαμε. Το έργο σηματοδοτεί την προσωπική ελευθερία μου, το να λέω αυτά που θέλω. Είναι ωραίο ένας δημιουργός να είναι ελεύθερος, να μην αυτοπεριορίζεται. Την ερώτηση “Πότε θα γράψετε ένα άλλο Παρά πέντε;” την έχω ακούσει πάρα πολλές φορές. Δεν στο λένε με κακή πρόθεση, ωστόσο μου δημιουργεί μάγκωμα.
Δεν είμαι δακτυλογράφος κανενός, θέλω να πω μια ιστορία που νιώθω ότι οι άνθρωποι που με ξέρουν και με εκτιμούν δεν θα ξαφνιαστούν καθόλου. Αντίθετα μου λένε: “Το “42497” είσαι εσύ σήμερα”. Δεν έγραψα κάτι διαφορετικό για να κερδίσω την εκτίμηση κάποιων. Δεν θα ήθελα να ανήκω πουθενά. Ούτε στους ποιοτικούς ούτε στους εμπορικούς ούτε στους έντεχνους. Γιατί αν ανήκεις κάπου, η παρέα στην οποία εντάσσεσαι σε περιορίζει, σε φυλακίζει. Θέλω την ελευθερία μου! Έχω καταφέρει, χωρίς να ανήκω πουθενά, να έχω φιλίες με ανθρώπους που με συμπαθούν και τους συμπαθώ από όλους τους χώρους.”
Grooming: Βίβιαν Κάτσαρη (D-Tales Creative Agency). Βοηθός φωτογράφου: Άγγελος Δριστέλα
Προσωπικός απολογισμός
“Ωραία μού πήγαν τα πράγματα, μ’ αρέσει αυτό που έχω γίνει, που μεγάλωσα έτσι. Μακάρι το μυαλό που έχω σήμερα να το είχα στα 25, αλλά δεν γινόταν. Είμαι χαρούμενος και δεν φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. Κάθε ηλικία φέρνει όμορφα πράγματα, έχει χαρές. Ίσως να μην έχω την ορμή, τη δύναμη και τον ενθουσιασμό που είχα όταν ήμουν νέος, όμως τώρα έχω ηρεμία και γαλήνη που τότε δεν είχα, ενώ δεν έχω τις σκοτούρες και τις αγωνίες που είχα νέος.”
Όνειρα και σχέδια
“Θα ήθελα να είμαι γαλήνιος, να είμαι χαρούμενος, να ζω στιγμές ευτυχίας, γιατί το να πω “ευτυχισμένος” δεν γίνεται! Μακάρι να μπορώ να ταξιδεύω, να καταφέρω να γυρίσω όλον τον κόσμο. Όμως, ακόμη κι αν δεν το κάνω, δεν θα μου μείνει απωθημένο. Δεν είναι καθήκον, είναι χαρά. Κάποτε είχα πλάνα, τώρα όχι. Την καρδούλα και το σώμα μου τα ακούω. Αφουγκράζομαι τις ανάγκες μου.”
“42497”, κείμενο – σκηνοθεσία Γιώργoυ Καπουτζίδη, θέατρο ΗΒΗ.
“Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του”, κείμενο – σκηνοθεσία Γιώργoυ Καπουτζίδη, Θεσσαλονίκη, ΚΘΒΕ, από 17/12
Aπόσπασμα από τη συνέντευξη του Γιώργου Καπουτζίδη στην Χριστιάνα Στάματελου. Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξη στο BEAUTÉ Δεκεμβρίου.
Φωτογράφος: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος (D-TALES CREATIVE AGENCY). Επιμέλεια: Giannis Andreou (Vinyl face) (The Modern Society GR)
