Είναι πάντα γελαστή, διατηρεί το χιούμορ της και όσο για το αστραφτερό βλέμμα και το κοφτερό μυαλό της, παραμένουν τα δυνατά όπλα της. “Πέρασαν 20 χρόνια από την εποχή που μπήκα στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Ήμουν 18 χρόνων και είμαι 38” δηλώνει η Λένα Παπαληγούρα στη συνέντευξή της στο περιοδικό BEAUTÉ. Φέτος, πρωταγωνιστεί στην Επίδαυρο, στην παράσταση “Ικέτιδες”, μία παραγωγή του Θέατρου Τέχνης σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Aυτή ήταν και η αφορμή για τη συνάντησή μας.
Eργασία, oικογένεια & προσωπικός χρόνος
Το καλοκαίρι σου είναι αφιερωμένο στις “Ικέτιδες”.
“Το έργο έχει να ανέβει από το 1964. Αναφέρεται στο επίκαιρο θέμα της μετανάστευσης, την προσφυγιά, αλλά και στη θέση της γυναίκας, η οποία εξουσιάζεται από τους άνδρες. Χαίρομαι πολύ που θα κάνουμε τις “Ικέτιδες”, γιατί αγαπώ το Θέατρο, αλλά και τη Μαριάννα Κάλμπαρη. Δουλεύουμε πολύ ωραία μαζί. Την ξέρω από τα χρόνια της σχολής. Χαίρομαι που αντιμετωπίζει το έργο μέσα από τη γυναικεία οπτική, το φιλτράρει από τη θέση της γυναίκας” δηλώνει η Λένα Παπαληγούρα στο BEAUTÉ.
Οι επιλογές σου σε σύντομο διάστημα, δηλαδή γάμος, οικογένεια σε συνδυασμό με τη σταθερά ανερχόμενη καριέρα σου έχουν μεγάλο κόστος ή είναι αποτέλεσμα εξαιρετικών συγκυριών; Είναι αγώνας ή ευχάριστος περίπατος;
“Σκέφτομαι συχνά πως αν δεν είχα την οικογένεια, τα παιδιά και τον άντρα μου, θα αισθανόμουν μεγάλη ματαιότητα. Η δουλειά μας έτσι κι αλλιώς έχει άγχος. Έχω την αγωνία ότι μεγαλώνω, βλέπω τους νέους υπερταλαντούχους ηθοποιούς που έρχονται και τους χαίρομαι πολύ, από την άλλη όμως λες κι ένα “Ωχ, τι θα γίνει στο μέλλον;” Αισθάνομαι μια ανασφάλεια. Ειδικά αυτό έχει να κάνει με εμάς τις γυναίκες, οι οποίες στον εργασιακό χώρο γενικά αντιμετωπίζουμε προβλήματα λόγω ηλικίας και ιδίως στον κόσμο του θεάματος αυτό ισχύει με ακόμη πιο σκληρά κριτήρια. Όμως, το ότι έχω τα παιδιά, την οικογένειά μου με κάνει νιώθω πως “έκανα και κάτι καλά”.
Οι επιλογές σου αποδεικνύονται καλές. Έχεις κάνει κάτι για το οποίο να έχεις μετανιώσει;
“Δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Δεν κρίνεται όμως η καριέρα από μια επιλογή, κρίνεται από μια διαδρομή. Η επιτυχία δεν σε κάνει να νιώσεις ότι έχεις κατακτήσει κάτι. Δεν τελειώνει ποτέ αυτό. Σε οδηγεί σε σκέψεις αν αξίζει τόσος χρόνος και τόση αφοσίωση για κάτι το οποίο απαιτεί τόση προσπάθεια ενώ ταυτόχρονα είναι και τόσο έωλο. Ενώ με τα παιδιά είναι απτά τα πράγματα. Τελικά, φυσικά και αξίζει τον κόπο, ωστόσο η παρουσία των παιδιών εξισορροπεί την αγωνία του καλλιτέχνη, είναι πηγή χαράς και δημιουργίας.”
Προέρχεσαι από οικογένεια με ιδιαίτερα σπουδαία πολιτική παράδοση. Έχεις ευαισθητοποιημένη ματιά για όσα συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική ή αδιαφορείς;
“Δεν γίνεται να αδιαφορείς! Όχι μόνο εγώ, που έχω από παράδοση σχέση με την πολιτική, αλλά ο καθένας. Ζώντας σ’ αυτή την κοινωνία, ειδικά όταν κάνεις και μια δουλειά που με έναν τρόπο σε κάνει πιο ευαίσθητο, αποκτάς μεγαλύτερη δεκτικότητα, δεν μπορείς να αδιαφορείς για ό,τι συμβαίνει γύρω σου. Σίγουρα με απασχολεί. Αισθάνομαι όμως πως είμαστε σε μία εποχή που ακόμη και τα πράγματα που κάνουμε στο θέατρο –κι εγώ έχω δώσει την ψυχή μου σ’ αυτό– γίνονται κι αυτά λίγο… Instagram. Όλα γίνονται ένα story. Το ίδιο και στην πολιτική…”
Θα έλεγε κάποιος ότι δεν έχεις οικονομικό πρόβλημα, έχεις backup από την οικογένειά σου. Έχεις οικονομική ανασφάλεια ή το άγχος προέρχεται από την αγωνία για την εξέλιξη της καριέρας σου;
“Ζω από τη δουλειά μου! Σε εμάς δεν “παίζει” το ενδεχόμενο «δεν δουλεύω ένα καλοκαίρι» γιατί αυτό συνεπάγεται ότι δεν πληρώνομαι από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβρη. Φυσικά αντιμετωπίζω οικονομικό πρόβλημα, ταυτόχρονα όμως είναι “υπαρξιακό” αλλά και επαγγελματικό γιατί κάθε έξι μήνες είμαστε σε αναζήτηση δουλειάς. Μετά ακολουθούν τα διλήμματα του να είναι κάτι που θα σου αρέσει, που θα αισθανθείς καλά με τους συνεργάτες σου. Βασικό κριτήριο για μένα είναι να με ενδιαφέρει το έργο και να εκτιμώ τους ανθρώπους με τους οποίους πρόκειται να συνεργαστώ.”
Τι σημαίνει τελικά η αγωνία για την αναζήτηση της “επόμενης επιλογής”;
“Όταν δεν υπάρχει μέριμνα για τον Πολιτισμό από την Πολιτεία, είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει μακροπρόθεσμο όραμα. Αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε ευκαιριακά και συχνά βρισκόμαστε σε μια δουλειά αλληθωρίζοντας ή ακόμη χειρότερα αγωνιώντας φρικτά για την επόμενη. Υπάρχει ένα σύστημα –που είναι μάλλον της εποχής– που σε εξυψώνει, σε στύβει και μετά σε πετάει. Θέλει μεγάλη αντίσταση, συγκρότηση και ψυχική αντοχή για να μείνεις πιστός στην τέχνη σου. Αναρωτιέμαι συχνά όσο μεγαλώνω αν αξίζει η αφοσίωση.
Γιατί π.χ. δεν κάνω ή δεν έχω κάνει στο παρελθόν επιλογές που ενδεχομένως θα μου έφερναν περισσότερα χρήματα και λιγότερο άγχος; Μετά όμως έρχονται κάποιες στιγμές σε μια πρόβα ή μια παράσταση που λέω “ναι, για τέτοιες στιγμές βαθιάς συγκίνησης και αλήθειας αξίζει η πίστη στην πιο αθώα πλευρά της δουλειάς μας”. Είναι όμως στιγμές. Μπορεί να είναι συνταρακτικές, αλλά είναι στιγμές” τονίζει η ηθοποιός.
Αναπολώντας ξέγνοιαστες καλοκαιρινές στιγμές
Θυμήσου ένα ωραίο καλοκαίρι της ζωής σου.
“Δεν ξέρω αν αυτό είναι το πιο ωραίο, όμως τώρα το θυμάμαι με πολλή νοσταλγία και αγάπη. Καλοκαίρι του 2012, είμαστε περιοδεία με την “Ιφιγένεια” που σκηνοθετούσε ο Θέμης Μουμουλίδης, με έναν υπέροχο θίασο. Συμμετείχα στον χορό. Ιφιγένεια ήταν η Ιωάννα Παππά, με την οποία αργότερα γίναμε φίλες και… συννυφάδες.
Έπαιζε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ο Μηνάς Χατζησάββας, ο Στέλιος Μάινας, ο Γιάννης Στάνκογλου, ένας φανταστικός θίασος. Ήταν το καλοκαίρι που με έκανε να αγαπήσω τις περιοδείες, είχαμε περάσει υπέροχα. Ένα καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν αποκαλυπτικό για το τι μπορεί να ζήσει κανείς εκτός έδρας. Μια συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων που γίναμε φοβερή παρέα” αναφέρει η Λένα Παπαληγούρα.
Τι είναι αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη, σου δίνει χαρά;
“Το να είμαστε όλοι υγιείς, να έχουμε στιγμές που να απολαμβάνουμε την παρέα ο ένας του άλλου. Με την προϋπόθεση να είναι λυμένα κάποια θέματα της καθημερινότητας. Αν έχεις χρόνο αλλά έχεις εκκρεμότητες, δεν μπορείς να αφεθείς, να χαλαρώσεις και να χαρείς τη συντροφιά του ανθρώπου σου. Ειδικά στους καλλιτέχνες, μπορεί να έχεις μια περίοδο που δεν δουλεύεις κι αντί να απολαύσεις τον ελεύθερο χρόνο, να έχεις άγχος για την επόμενη δουλειά και να μην μπορείς να χαλαρώσεις. Δυστυχώς, νιώθεις πως κάθε φορά ξεκινάς από την αρχή. Δεν επαναπαύεσαι ούτε μια επιτυχία σου δίνει ασφάλεια και βεβαιότητα για την επόμενη κίνησή σου” προσθέτει η Λένα.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε η Λένα Παπαληγούρα στη Χριστιάνα Σταματέλου, δημοσιεύεται στο περιοδικό ΒΕΑUTÉ Ιουνίου-Ιουλίου 2024.
Credits
Φωτογράφος: Nikol Bartzoka via (D-tales Creative Agency)
Bοηθοί φωτογράφου: Παναγιώτης Μίχος & Μάρκος Τσίκλης
Επιμέλεια φωτογράφησης: Panayiotis Panouklias via (D-tales Creative Agency)
Mακιγιάζ/Μαλλιά: Dimitra Altani via (D-tales Creative Agency)
Βοηθός φωτογράφου: Dimitris Georgakis.
