Αφορμή της συνάντησής μας ήταν η συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στα “Βατράχια”, σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα. Ο Μιχάλης Σαράντης, μαζί με αγαπημένους συναδέλφους και στενούς φίλους του, αλλά και με τη γυναίκα του, Μαίρη Μηνά, δουλεύουν εντατικά αυτή την εποχή για την προετοιμασία της παράστασης που κατά κάποιον τρόπο αποτελούσε όνειρο ζωής. Γρήγορα η συζήτηση “ξέφυγε” και έγινε μια από καρδιάς εκμυστήρευση. Σαν δύο φίλοι που συναντήθηκαν μετά τη δουλειά στο αγαπημένο τους μπαρ.
Eπαγγελματική & προσωπική ισορροπία
Ο χειμώνας που πέρασε καλλιτεχνικά ήταν πολύ δημιουργικός για σένα. Σε ανακούφισε αυτό σε σχέση με τη δυσκολία που βιώσατε οι καλλιτέχνες στα χρόνια του covid;
Ο χρόνος έχει αποκτήσει πλέον άλλες διαστάσεις, σχεδόν δε θυμάμαι πως ήταν η ζωή μου πριν από την πανδημία ούτε μέσα στην πανδημία, το “τώρα” τρέχει τόσο γρήγορα, που προσπαθούμε επί ματαίω να το πιάσουμε. Όλοι είμαστε στο “μετά” δυστυχώς, δεν μένουμε καθόλου στο “τώρα”. Το μεγαλύτερο συμβάν στη ζωή μου αυτή τη “σεζόν” είναι η γέννηση της κόρης μου, ενώ παράλληλα είχα και μια παρά πολύ καλή χρονιά και στη δουλειά, ίσως την πιο ώριμη μέχρι στιγμής. Όλα αυτά συνωμότησαν στο να λέω πως μέσα σ’ αυτή τη δυσοίωνη κατάσταση που ζούμε, έχω πάρει κάποιες τζούρες ευτυχίας.
Συνδέεται η αρμονία στην προσωπική σου ζωή με την πορεία της επαγγελματικής;
Για μένα τα πράγματα συγκοινωνούν απόλυτα, με την έννοια ότι η προσωπική ηρεμία έχει μεγάλη σχέση με την επαγγελματική κατάσταση και τούμπαλιν, επομένως ναι, συνδέονται. Στεναχώριες, λύπες, χαρές, πάνε μαζί.
Στάση ζωής
Είσαι χαρακτήρας αισιόδοξος, που “μένει” στη χαρά, ή κολλάς στη στεναχώρια;
“Μένω στη στεναχώρια, 100%.Όταν έρχεται η χαρά, σχεδόν φοβάμαι να τη γευτώ, γιατί νιώθω πως θα τη χάσω. Έχω περάσει πολλά δυστυχή γεγονότα και σε συνδυασμό με το πόσο ενοχικός είμαι, δεν τολμάω να χαρώ εύκολα. Όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε το πόσο μας έχουν κοστίσει τα τραύματά μας, ερήμην μας ζούμε στις απώλειές μας. Στη δευτέρα γυμνασίου έφυγε ο καλύτερός μου φίλος, εκεί βίωσα την ολική συντριβή, κατάλαβα τι σημαίνει απώλεια. Ήταν το πιο λαμπρό αστέρι της τάξης κι έφυγε!
Τότε, στην αρχή της εφηβείας, ταρακουνήθηκαν οι τεκτονικές πλάκες του ψυχισμού μου. Έχω χάσει τους γονείς μου, φίλους, αγαπημένοι μου άνθρωποι έχουν φύγει από τη ζωή πολύ πρόωρα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν είμαι αισιόδοξος. Καθόλου μίζερα δεν τα λέω όλα αυτά. Απλώς δεν μπορώ να κάνω ότι δεν έχουν συμβεί. Βέβαια, το πιο έντονο συμβάν της ζωής μου το έζησα όταν πρωτοείδα την κόρη μου και ήταν γεμάτο χαρά, όχι στεναχώρια.”
To “κόστος” ενός ηθοποιού
Η ζωή σoυ τα έχει φέρει καλά. Φαντάζομαι πως ήθελες να γίνεις ηθοποιός, κατάφερες να κάνεις επιτυχίες και να διακριθείς, χωρίς να χαρακτηριστείς ηθοποιός της ευκολίας.
“Μέχρι στιγμής, μου τα έχει φέρει ισορροπημένα θα έλεγα, ούτε καλά ούτε κακά. Τίποτα δεν γίνεται εύκολα. Αυτός είναι ο δικός μου δρόμος. Η δουλειά αυτή έχει κόστος, ψυχικό και σωματικό. Ως θεατή, πάντα με συγκινεί και εκτιμώ πολύ τον ηθοποιό που είναι πάνω στη σκηνή και έχει λογοδοτήσει σε κάτι ανώτερο πριν βγει. Αντιλαμβάνομαι ότι η παρουσία του εκεί πάνω έχει κόστος. Κάτι έχει “πληρώσει”. Έχει ηττηθεί πρώτα ο ίδιος για να είναι εκεί και να μεταφέρει όσα μεταφέρει. Αλλιώς θα ήταν στην πλατεία.
Η απόσταση μεταξύ πλατείας και σκηνής, ενώ φαινομενικά είναι μικρή, στην ουσία είναι τεράστια. Το κόστος για έναν ηθοποιό, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνει, είναι τεράστιο. Άπαξ δε και το καταλάβει, δεν λυτρώνεται, είναι πάντα απαρηγόρητος και ανικανοποίητος. Γιατί κυνηγάει συνεχώς κάτι που δεν πιάνεται. Όλα αυτά βέβαια έχουν και μια αδιανόητη απόλαυση, που καθιστά την υποκριτική ένα από τα πιο ωραία και εθιστικά επαγγέλματα που υπάρχουν.”
Ο αυτοσαρκασμός είναι προτέρημα
Έχεις δηλώσει πως απεχθάνεσαι τη σοβαροφάνεια.
“Έχω υπάρξει ψευτοσοβαροφανής, έχω πέσει σ’ αυτή τη λούμπα, γι’ αυτό το λέω και μου το υπενθυμίζω. Ποιος δεν πέφτει άλλωστε; Μου αρέσει να παίζω και σε μεγάλα θέατρα, λατρεύω το Αρχαίο Δράμα και το κλασικό ρεπερτόριο, ωστόσο η γελοία και η ελαφριά πλευρά μου είναι εκεί πάντα και μου βγάζει τη γλώσσα. Μικρότερος έκανα ότι δεν τη βλέπω.
Ο Φοίβος (Δεληβοριάς) και τα “Νούμερα” φέτος λειτούργησαν καταλυτικά πάνω σε αυτό που κουβεντιάζουμε. Γιατί εκτός του ότι κατάφερε να βάλει τη μουσική στα σπίτια των ανθρώπων, μέσα από μια σειρά έφερε και έναν αέρα αυτοσαρκασμού που δεν υπήρχε μέχρι στιγμής στην τηλεόραση. Και εκτός από ολοκληρωμένος καλλιτέχνης, με εξαιρετικό ήθος, διαθέτει κι ένα άλλο μεγάλο χάρισμα, ως ακομπλεξάριστος οικοδεσπότης να δίνει χώρο στους άλλους να ανθίσουν.”
Μια ευχή για σένα;
Να είναι η κόρη μου καλά, και μαζί όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, να πάνε καλά τα “Βατράχια” στην Επίδαυρο να κάνουμε έναν “Συρανό” τον χειμώνα με τον Γιώργο Νανούρη αντάξιο του μεγαλείου του και να έχει υγεία όλος ο κόσμος.
Ο Μιχάλης Σαράντης συμμετέχει στην παράσταση των “Βατράχων” του Αριστοφάνη στον ρόλο του Ξανθία, σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα. 28, 29 Ιουλίου, Επίδαυρος. Τον χειμώνα 2023-24 θα πρωταγωνιστήσει στον “Συρανό”, με συμπρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη (Θέατρο Αλκυονίς).
Φωτογράφος: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος (D-Tales Creative Agency).
Επιμέλεια Φωτογράφισης: Έλενα Παπασταύρου.
Grooming: Δήμητρα Αλτάνη (D-Tales Creative Agency).
Απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μιχάλης Σαράντης στην Χριστιάνα Σταματέλου για το BEAUTÉ Ιούνιος – Ιούλιος 2023.
