Μου είπαν να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα κι εγώ κάθισα στον υπολογιστή και ξεκίνησα να γράφω. Να γράφω για το πόσο όμορφα είναι στολισμένοι οι δρόμοι, τα σπίτια, τα μαγαζιά… Οι άνθρωποι χαρούμενοι να φτιάχνουν τα γλυκά τους, να αγοράζουν δώρα για τους αγαπημένους τους, να κάνουν την ανασκόπηση της χρονιάς. Christmas spirit everywhere!! Kαι μετά τα έσβησα όλα…
Αποφάσισα ότι τίποτα από όλα αυτά δε θέλω να γράψω. Αποφάσισα ότι φέτος θέλω να γράψω γι’ αυτά που δεν μπόρεσα να πω στους ανθρώπους. Αυτά που ίσως δεν είχα τη ευκαιρία, τη δύναμη, τον χρόνο, την τόλμη ή την αντοχή για να το κάνω. Ξέρεις τι εννοώ.
Τα δικά μου Χριστούγεννα
Λοιπόν, δεν είναι τα στολίδια τα Χριστούγεννα. Δεν είναι τα γεμάτα χρυσόσκονη κουτιά κάτω από το δέντρο. Δεν είναι τα ακριβά δώρα, ούτε τα λαμπερά ρούχα του ρεβεγιόν!! Τα Χριστούγεννα δεν είναι “πράγματα”. Τα Χριστούγεννα είναι “ζεστασιά”. Είναι μια μέρα για να πιστέψουμε στους ανθρώπους και στην αγάπη!!! Αν το σκεφτείς, την ημέρα αυτή φέρνεις στη μνήμη σου και στο μυαλό σου ότι έχεις αγαπήσει! Έτσι δεν είναι;
Θέλω να σου πω, λοιπόν, πως…
Τα Χριστούγεννα είναι η αγάπη που δίνεις. Ο πόνος που δεν μοιράζεις. Η ζεστασιά με την οποία αγκαλιάζεις αυτόν που υποφέρει. Η καλοσύνη που μοιράζεις απλόχερα και όχι υποκριτικά. Θέλω ακόμα να σου πω ότι το να καταφέρεις να κάνεις χαρούμενο έστω και ένα μόνον άνθρωπο, είναι η μεγαλύτερη ευλογία του κόσμου… Κι ας μην πας καθόλου στην εκκλησία. Κι ας μην κάνεις τους μεγάλους σταυρούς…
Ξέρεις τι είναι να σε κοιτάζει ο άλλος με χαρά; Αυτό είναι Χριστούγεννα και για εκείνον και για εσένα! Εξάλλου, όλοι ξέρουμε πως η χαρά που δίνεις στους άλλους είναι η χαρά που σου γυρίζει πίσω. Και όσο περισσότερο χαρούμενους κάνεις αυτούς που είναι μόνοι τους ή είναι λυπημένοι ή δυσκολεύονται να επιβιώσουν, τόσο πιο πολύτιμα θα είναι και τα δικά σου δώρα! Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Μέσα στις ψυχές πολλών ανθρώπων υπάρχει θλίψη. Και, ξέρεις, τη θλίψη, με όσα λαμπάκια και να τη στολίσεις, θλίψη θα παραμείνει… Μόνο η αγάπη τη διώχνει!
Οι άνθρωποι που συνάντησα
Η δουλειά μου με κάνει να συναντώ πολύ κόσμο καθημερινά. Συνάντησα ανθρώπους πονεμένους, τρομαγμένους, με έναν φόβο γεμάτη όλη τους η ζωή, ανθρώπους δειλούς, αδύναμους, εγωιστές, που τον πόνο που ένιωθαν τον μοίραζαν και στους γύρω τους. Ανθρώπους ανασφαλείς, ψεύτες, είρωνες, χειριστικούς. Ανθρώπους ψυχρούς, χωρίς συναισθήματα, χωρίς ζωή!!!!
Συνάντησα, όμως, και ανθρώπους καλούς. Ανθρώπους φωτεινούς, χαρισματικούς, με μια καρδιά γεμάτη στοργή και λαχτάρα να προσφέρουν. Ανθρώπους που ο πόνος δεν τους άλλαξε σε κάτι σκληρό αλλά σε κάτι τρυφερό!! Συνάντησα ανθρώπους που φαίνονταν καλοί αλλά δεν ήταν… Ανθρώπους που φαίνονταν κακοί αλλά ούτε αυτοί ήταν…Στον κάθε έναν από αυτούς, θέλω να πω πως…
- Ο χρόνος δεν είναι ανεξάντλητος. Τελειώνει. Όπως και η ζωή μας. Χρησιμοποίησε το χρόνο που έχεις για να αγαπάς! Όχι για να μισείς! Όχι για να κάνεις κακό στους ανθρώπους…
- Αυτόν που αγαπάς να τον προστατεύεις! Χωρίς να τον πληγώνεις!
- Κάνε τους ανθρώπους να γελούν! Μόνο έτσι θα μείνουν…
- Να είσαι κοντά τους! Κι αν δεν μπορείς να είσαι κοντά τους, κάν’ τους να νιώθουν όμορφα μακριά σου!
- Κανέναν μην κάνεις να φοβάται! Ο φόβος δημιουργεί σκοτάδι και η ζωή είναι φως!
- Χαμογέλασε μαζί τους, ερωτεύσου μαζί τους, σκέπασε τη λύπη τους με όποιο τρόπο μπορείς.
Γιατί όλοι έχουμε μια λύπη μέσα μας! Μπορεί να μην την ξέρεις. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει…
Μάθε να ζητάς συγγνώμη για …
… όσα ΔΕΝ έκανες, ενώ μπορούσες
… τα λόγια που ΔΕΝ είπες
… τις σιωπές που πλήγωσαν
… τον πόνο που προκάλεσε η απουσία σου
… τις αγκαλιές που δεν έδωσες
…την παρηγοριά που δεν μοίρασες σε αυτούς που υπέφεραν
Για όλα αυτά ας έχεις το θάρρος να ζητήσεις συγγνώμη!!
Θέλω να σου πω ακόμα πως…
Ναι θα έχεις πληγές… Πάντα θα υπάρχουν πληγές να σου θυμίζουν πως έζησες και έκανες λάθη. Όμως γιατρεύονται οι πληγές. Δεν γιατρεύονται δημιουργώντας άλλες πληγές. Γιατρεύονται με την αγάπη με τη δύναμη της συγχώρεσης. Ξέρεις δε θέλουν πολλά οι άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι. Τους αρκεί να είσαι εκεί, να τους αγαπάς, να τους ακούς, να τους προσέχεις, να τους υπολογίζεις, να τους νοιάζεσαι!
Ας επιλέξουμε τη χαρά
Όταν ήμασταν παιδιά η προσδοκία των γιορτών είχε τη δύναμη να μας κάνει ευτυχισμένους… Μετά μεγαλώσαμε και ήρθαν κάποιοι και μας έμαθαν να μην πιστεύουμε στη χαρά αλλά στα προβλήματα και χάσαμε τη λάμψη και την μαγεία από την ψυχή μας.
Αυτές τις γιορτές ας βρούμε τη μαγεία μέσα μας όπως τα παιδιά! Να πιστεύουμε στο τώρα. Το αύριο, όσο υπέροχη υπόσχεση και να είναι, είναι αβέβαιο. Δώσε στους ανθρώπους που αγαπάς χρόνο!!!
Αυτός ο καφές που όλο αναβάλλεις με τον φίλο σου πιέστον επιτέλους. Εκείνο το μήνυμα που ήθελες να στείλεις, στείλ’ το. Εκείνη την καλή κουβέντα που ξέχασες να πεις, πες την κάποια στιγμή! Ας μάθουμε να ζητάμε λιγότερα πράγματα.. Ίσως έτσι έχουμε λιγότερο άγχος, λιγότερες απαιτήσεις, λιγότερο θόρυβο στη ζωή μας!!
Η δική μου ευχή για τα Χριστούγεννα
Λίγο πριν γεννηθεί το φως… Λίγο πριν γεννηθεί η αγάπη… Γίνε η ελπίδα στη ζωή κάποιων. Γίνε ο έρωτας, η αγάπη, το γέλιο και η χαρά τους.
Να δίνεις εκεί που ξέρεις πως δεν έχουν. Αγάπησε χωρίς όρια… Δείξε τον δρόμο και σε εκείνους που δεν ξέρουν να αγαπούν!
Μην γκρινιάζεις. Μην παραπονιέσαι, μην γεμίζεις αρνητικά συναισθήματα. Βάλε τα δυνατά σου να γίνεις φωτεινός άνθρωπος. Να γίνεις καλύτερος, πιο ευτυχισμένος από χθες, πιο «όμορφος»!!!
Ας δώσουμε μια μεγάλη αγκαλιά σ’ αυτούς που είναι μόνοι τους. Σε όσους έχουν κουραστεί, που υποφέρουν, που πενθούν, που έχουν χάσει τους αγαπημένους τους, τη δουλειά, την πίστη και την αντοχή τους. Ας κάνουμε τους ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα, να γελάσουν με την καρδιά τους!!
Να είμαστε γενναιόδωροι, να μοιραζόμαστε πράγματα, συναισθήματα και στιγμές. Να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, σπουδαίοι άνθρωποι!
Ας βρούμε τη δύναμη να συγχωρούμε, σε έναν κόσμο που δύσκολα συγχωρεί. Ας αγαπήσουμε πιο πολύ. Κι ακόμα πιο πολύ!!! Ας κάνουμε έστω και έναν άνθρωπο λιγότερο λυπημένο! Ας στολίσουμε τη ζωή μας με τη μόνη δύναμη που κινεί τον κόσμο. Με την αγάπη!
Φωτογραφία Jonathan Borba.
Κείμενο της Certified Life & Business Coach και Επικοινωνιολόγου Αφροδίτης Χόντου.
