Η εικαστικός Μαρία Ιωάννου, δίνει χρώμα σε οικείες στιγμές με έναν ψίθυρο αποστασιοποίησης στη νέα προσωπική έκθεση “Thirsty” που θα εγκαινιαστεί αυτή την εβδομάδα στην γκαλερί The Breeder. Η Ιωάννου, πειραματίζεται με διάφορες τεχνικές και εκφραστικά μέσα, όμως η καλλιτεχνική της πρακτική περιστρέφεται κυρίως γύρω από τη ζωγραφική. Εστιάζει συχνά σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων, διερευνώντας έννοιες όπως το πάθος, η αγάπη, ο πόνος και η λαχτάρα. Φτιάχνει κυρίως σώματα, συχνά απογυμνωμένα από τα εύκολα σημαίνοντα. Σώματα που θα μπορούσαν να περνούν νωχελικά στο εικονικό, στο αφηρημένο, ή κάποια πλατωνική έννοια. Όμως το βάρος, η σκιά των καμπυλών τους και δύναμη της σάρκας τους αποτελούνται από ελάχιστη χρωστική ουσία.
Σώματα με βαρύτητα ψυχής
Τα μέρη των σωμάτων που απεικονίζονται στους καμβάδες της Ιωάννου μοιάζουν αληθινά, χωρίς να υποκύπτουν στη σκληρή λάμψη του φωτορεαλισμού. Και παρόλο που ένα ή και περισσότερα πρόσωπα μπαίνουν στο προσκήνιο (κι ένα μακό που γράφει “M A R I A” με έντονα γράμματα), αυτά τα σώματα είναι πολύ ξεχωριστά για να αισθανθούν κάτι άλλο εκτός από την ατομικότητα τους. Μπορείς να νιώσεις την ισχύ τους με τα μάτια σου. Να νιώσεις την ορμή της ζωής μέσα τους. Είναι σώματα με βαρύτητα ψυχής όπως σημειώνει ο αμερικανός συγγραφέας και επιμελητής τέχνης Andrew Berardini.
Η λάμψη του νερού γύρω από τον μηρό που αναδύεται απ’ την πισίνα είναι τόσο υγρή που μπορείς να την αισθανθείς. Προφανώς είναι εξοικειωμένη με το υγρό στοιχείο η Ιωάννου, το χρησιμοποιεί στα έργα της. WET ήταν άλλωστε ο τίτλος και προηγούμενης έκθεσης της στην Ύδρα. Οι πτυχώσεις των υφασμάτων που ζωγραφίζει δεν διαφέρουν τόσο πολύ απ’ αυτές του δέρματος. Το πέρασμα από τη σάρκα στο ύφασμα μοιάζει μόλις με υπαινιγμό και γλιστρά εύκολα.
Βλέπουμε κάποια σώματα να αράζουν νωχελικά σε τσαλακωμένα υφάσματα, άλλα κρύβονται πίσω από κυματισμούς σκισμένων τζιν. Όλα μοιάζουν να στέκονται με τρόπο που θα μπορούσες σχεδόν να νιώσεις την ερωτοτροπία, αλλά οι σκληρές πτυχές τους, και το σκάλισμα του χρώματος, τα απομακρύνουν από το ρομαντισμό. Ακόμα κι αν εξακολουθούν να είναι σε όλη τους τη σωματική αισθαντικότητα, ρομαντικά. Όλα σημαδεύονται από το αιχμηρό και το καλοσχηματισμένο, αλλά οι πίνακες της Μαρίας Ιωάννου ενώ μας φέρνουν όλο και πιο κοντά, μας τραβούν όλο και πιο μακριά. Αυτά τα σώματα μπορεί να κρατιούνται αλλά ποτέ, μα ποτέ, δεν καταλαμβάνονται.
Λίγα λόγια για την εικαστικό Μαρία Ιωάννου
Η Μαρία Ιωάννου, είναι εικαστικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι θυγατέρα του επιχειρηματία και συλλέκτη Δάκη Ιωάννου, ιδρυτή του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Σπούδασε Καλές Τέχνες και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Δικαίως θα σκεφτεί κάποιος ότι ήταν νομοτέλεια να ασχοληθεί με την τέχνη αφού μεγάλωσε με σπουδαία έργα τέχνης γύρω της. “Mεγαλώνοντας σε έναν κόσμο γεμάτο από δημιουργικές ιδέες και άπειρες πιθανότητες από την περιέργεια του πατέρα μου, ήταν ένα θεμελιώδες στοιχείο για να σχηματίσω έναν τρόπο σκέψης, όπου η κορυφή, είναι μόνο ο ουρανός” δηλώνει η Ιωάννου. Τα έργα της εικαστικού έχουν παρουσιαστεί σε διάφορες εκθέσεις σε ελληνικά και διεθνή πολιτιστικά ιδρύματα, γκαλερί και φουάρ.
Η έκθεση “Thirsty” στην γκαλερί The Breeder θα διαρκέσει από 06.06 έως 31.08.2024.
Kείμενο, Μίνα Καραγιάννη Μουσειολόγος – Επιμελήτρια /@museum.ephemera
