Η πρώτη ατομική έκθεση στο Μουσείο Kunstverein Ludwigshafen της Γερμανίας με τίτλο “Gift of the moon crab”, σηματοδοτεί τη νέα δημιουργική εποχή του Αριστείδη Λάππα. Σχεδιασμένη ως εγκατάσταση για τον συγκεκριμένο χώρο, η έκθεση, περιλαμβάνει μια σειρά έργων από ποικίλλα καλλιτεχνικά μέσα όπως ζωγραφική, ήχος και γλυπτική. Δημιουργημένοι με το χαρακτηριστικό ύφος εικονοποίησης και αφαίρεσης που παρουσιάζει ο Αριστείδης Λάππας, oι πίνακες, απεικονίζουν με έντονα χρώματα πλάσματα του νερού.
Η τοποθεσία Kunstvereins στις όχθες του ποταμού Ρήνου, επιτρέπει στον επισκέπτη να δει, να μυρίσει και να ακούσει το ποτάμι έξω, ωστόσο το νερό παραμένει απρόσιτο. Οι ανθρωπογενείς τροποποιήσεις και η εκτεταμένη βιομηχανική διαμόρφωση των εδαφών έχουν μετατρέψει την πορεία του ποταμού μέσω του Λουντβιχσχάφεν, από ζωντανή οντότητα σε πόρο.
“Ηθελα να φτιάξω έναν χώρο με χρώματα και μουσική”
“Η έκθεση αυτή σηματοδοτεί ένα βήμα για την δουλειά μου. Τόσο από την άποψη χρήσης υλικών αλλά και θεματολογίας” αναφέρει ο Αριστείδης Λάππας στο BEAUTÉ για την έκθεση του με τίτλο “Gift of the moon crab”. “Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω δουλειά που είναι φτιαγμένη απο ύφασμα αλλά και η πρώτη φορά που φτιάχνω κάτι τόσο διαδραστικό. Το ύφασμα είναι ένα υλικό που έχω στην καρδιά μου.
Έχει να κάνει με το παρελθόν της οικογένειας μου ως υφαντουργοί, με τη λατρεία του πατέρα μου για τα παλιά και σπάνια υφάσματα από όλο τον κόσμο, αλλά και τη σχέση που διαμόρφωσε μαζί μου τεντώνοντας ο ίδιος όλα τα τελάρα μου. Με αυτόν τον τρόπο έφτιαχνε με αγάπη και φροντίδα μια επιφάνεια πάνω στην οποία συμβαίνει η δημιουργία.
Παράλληλα, ήθελα να φτιάξω έναν χώρο με χρώματα και μουσική όπου ο θεατής μπορεί να βιώσει αντί να παρατηρήσει από απόσταση, που είναι ο συνηθισμένος τρόπος που βιώνουμε την τέχνη. Πάντα είχα -και ακόμα έχω- μια τάση να κάνω έργα που βιώνονται με ολόκληρο το σώμα σαν μια πραγματικότητα στην οποία μπορεί κάποιος να μπει μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Μια πραγματικότητα όπου κάποιος μπορεί να έρθει σε επαφή αλλά πάντα από κάποια απόσταση. Σαν μια άλλη διάσταση που ανήκει μόνο στον δημιουργό του έργου.
Μέσα από τη δουλειά μου, θέλω να “ανοίξω” τις πόρτες αυτής της πραγματικότητας και να την μοιραστώ με τον κόσμο, δημιουργώντας μια ιεραρχία στην πρόσβαση αυτής της μορφής γνώσης. Για τη συγκεκριμένη απόσταση μιλάει και ο Timothy Morton. Εξηγεί το πως έχουμε χωρίσει τον κόσμο τον ανθρώπων και το φυσικό περιβάλλον φτιάχνοντας έτσι την ψευδαίσθηση πως είμαστε κάπου έξω από αυτό” προσθέτει ο Αριστείδης Λάππας.
Στροφή σε μια πιο περιβαλλοντολογική κατεύθυνση
“Στις προηγούμενες εκθέσεις συγκεντρωνόμουν κατά κύριο λόγο σε μυθολογικές αφηγήσεις. Εδώ προσπαθώ να κάνω μια μικρή στροφή σε μια πιο περιβαλλοντολογική κατεύθυνση, χωρίς βεβαίως να ξεχνάω την ικανότητα του μύθου και των ιστοριών στη μετάδοση πληροφοριών μέσα από μια πιο εγκάρδια χροιά. Χρησιμοποιώ τον ποταμό Ρήνο ως μεταφορά και μιλάω για ένα ταξίδι ίασης. Για το πως διάφορες μη ανθρώπινες μορφές ζωής μπορούν να μας καθοδηγήσουν σε αυτή τη διαδρομή από το σωματικό ή ψυχικό τραύμα προς τη γιατρειά. Είναι γνωστό πως το νερό έχει μεγάλη σχέση με το υποσυνείδητο και με αυτόν τον τρόπο επικαλούμαι αυτήν την εσωτερική διάσταση της διαδρομής που παίρνουμε προς την γιατρειά.
Παρομοιάζοντας το ανθρώπινο σώμα με υδάτινα σώματα, όπως τα ψάρια και τα καβούρια, προσπαθώ να δείξω το πως αυτές οι διαφορετικές μορφές ζωής μπορούν να στεγάσουν βιώματα που περνάμε στην ζωή μας. Και με αυτόν τον τρόπο κλείνω λίγο την απόσταση για την οποία μίλησα πιο πάνω. Η συνεργασία με το Kunstverein Ludwigshafen και την Ameli Klein προέκυψε μέσω της γνωριμίας μας όσο ήμουν στο Γκρατς της Αυστρίας το 2021. Μετά απο αρκετό καιρό, ξανασυνδεθήκαμε και όταν ανέλαβε την διεύθυνση αυτού του θεσμού μου έκανε την πρόταση. Ήταν πολλή μεγάλη χαρά για εμένα το γεγονός ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσω αυτή την έκθεση για τον συγκεκριμένο χώρο” τονίζει ο Αριστείδης Λάππας.
Ταξίδι με ένα καβούρι για οδηγό
Ο Αριστείδης Λάππαςεστιάζει στον απόκοσμο τομέα του υποβρύχιου κόσμου ως πύλη προς το ασυνείδητό μας, επιτρέποντάς του να ασχοληθεί με βαθιά προσωπικά θέματα μέσω μιας μεταφορικής οπτικής γλώσσας. “Η θεραπεία είναι μια πολύ εσωτερική διαδικασία όπου κάποιος πρέπει να δει τον εαυτό του να αλλάζει. Είτε πρόκειται για σωματική πληγή είτε για ψυχολογικό τραύμα η εμπειρία του πόνου συμβαίνει μέσα μας. Το ίδιο ισχύει και για το πώς αυτή η εμπειρία πληγής μετατρέπεται σε αποδοχή και αργότερα στην ενσωμάτωση της γνώσης για το πώς να προχωρήσουμε σε νέα ξεκινήματα” εξηγεί.
Η έκθεση “Gift of the moon crab” παίρνει τον τίτλο της από τον καβούρι του φεγγαριού, τον πρωταγωνιστή της έκθεσης, έναν σύντροφο και οδηγό σε αυτό το ταξίδι στο υποσυνείδητο. Η απεικόνιση του καβουριού από τον Λάππα προκαλεί έντονη οπτική ομοιότητα με την κάρτα ταρώ. “Tο Ταρώ συμβολίζει ένα παράθυρο στον εσωτερικό μας κόσμο μέσω της χρήσης αρχετυπικών εικόνων. H κάρτα του φεγγαριού μιλά για την ψευδαίσθηση και το υποσυνείδητο. Η διαδικασία θεραπείας μας είναι μια βουτιά στο ασυνείδητο, παρόμοια με μια βουτιά στο νερό” αναφέρει σχετικά ο Αριστείδης Λάππας. Τα έργα του εικαστικού απευθύνονται στις αισθήσεις μας. Μπορούμε να τα αγγίξουμε, να τα δούμε ή να τα ακούσουμε.
Βουτιά στο νερό, βουτιά στο ασυνείδητο
Ο Αριστείδης Λάππας δημιούργησε μια έκθεση-νανούρισμα, ένα παρηγορητικό τραγούδι για να ηρεμήσει το διαρκώς αγωνιστικό μυαλό. Η διαδραστική εγκατάσταση είναι μια πρόσκληση για εξάσκηση ανάπαυσης. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα της λαογραφίας για να δώσει σιγουριά, να δημιουργήσει έναν χώρο που επιτρέπει σε κάποιον να αποδεχτεί το άγνωστο, να εξοικειωθεί με την ανασφάλεια, να υπάρξει πέρα από την αναζήτηση απαντήσεων. Τα δώρα των καβουριών του φεγγαριού είναι το σημείο εισόδου στο βασίλειο του ασυνείδητου.
Η έκθεση “Gift of the moon crab” του Αριστείδη Λάππα στο Μουσείο Kunstverein Ludwigshafen θα διαρκέσει έως τις 30.11.2024.
Φωτογραφίες, Αριστείδης Λάππας
Κείμενο, Μίνα Καραγιάννη Μουσειολόγος – Επιμελήτρια /@museum.ephemera
