Χτισμένη το 1990, μια μονοκατοικία στην Εκάλη επαναπροσδιορίζει τον ρόλο της με βάση τη χαρά της ζωής και επανασχεδιάζεται εκ βάθρων για να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας σύγχρονης τετραμελούς οικογένειας. Η Αφροδίτη Μπονάτσου, Design Director και συνιδιοκτήτρια του Stones and Walls studio, ανέλαβε να αποδώσει στις επιθυμίες των ιδιοκτητών αρχιτεκτονική και αισθητική ταυτότητα, ενώ ο αρχιτέκτονας Γιώργος Βάνης ανασύνθεσε τον χώρο με τρόπο που συνδυάζει λειτουργικότητα και σύγχρονη αισθητική.
Με συνολικό εμβαδόν 340 τ.μ., η κατοικία σε brutalist πλέον αρχιτεκτονική αναδεικνύει τη σύνδεση του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον. Τα μεγάλα ανοίγματα επιτρέπουν την αβίαστη οπτική διαφυγή προς τον κήπο –ένα φυσικό καταφύγιο σχεδιασμένο από τον Κάρολο Χανικιάν της GreenWays– που μοιάζει να υπήρχε από πάντα εκεί.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση υπακούει σε μια μοντέρνα, brutalist λογική, όπου το εμφανές σκυρόδεμα αποπνέει αυστηρότητα, χωρίς ωστόσο να οδηγεί σε ψυχρότητα. «Η στόχευσή μας ήταν να διατηρήσουμε τη λιτότητα του σχεδιασμού, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε μια αίσθηση θαλπωρής», εξηγεί η Αφροδίτη Μπονάτσου. Αυτή η ζεστασιά επιτεύχθηκε με την ένταξη του ξύλου καρυδιάς, το οποίο διατρέχει διακριτικά το σύνολο του χώρου. Παράλληλα, η επιλογή κοινών υλικών για τα δάπεδα– με διαφοροποιήσεις στις υφές για τις εξωτερικές και εσωτερικές επιφάνειες– διαμορφώνει μια αρμονική συνέχεια.
«Η λειτουργική οργάνωση της κατοικίας ακολουθεί τις ανάγκες της οικογένειας. Το master bedroom, πέρα από χώρος ύπνου, ενσωματώνει μπάνιο, γραφείο και closet, χωρίς συμβατικούς διαχωρισμούς, διαμορφώνοντας έναν ενιαίο, δυναμικό χώρο. Σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, ο ιδιωτικός χώρος του άντρα της οικογένειας, το Man Case, λειτουργεί ως καταφύγιο για προσωπικές στιγμές και φιλοξενία φίλων, με μπιλιάρδο και μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα-μπαρ.
Ως αρχιτεκτονική πρόκληση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το διπλό παιδικό δωμάτιο, που μεταμορφώνεται σε παιχνιδότοπο. Δύο διαφορετικές σκάλες οδηγούν σε ένα loft, ενώ ένα πλέγμα πάνω από τα παιδικά κρεβάτια δημιουργεί έναν εναέριο χώρο χαλάρωσης, σαν μια αιωρούμενη φωλιά παιχνιδιού. Αντί για ένα τυπικό playroom, τα παιδιά ενθαρρύνονται να εκμεταλλευτούν το δεύτερο καθιστικό, έναν πολύ-λειτουργικό χώρο που φαίνεται σχεδιασμένος για αυτά αλλά και για όλη την οικογένεια.
Καρδιά της κατοικίας θα λέγαμε πως αποτελεί το αίθριο, ένας κατακόρυφος χώρος φωτός που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των ιδιωτικών και κοινωνικών ζωνών. «Το αίθριο δεν είναι απλώς ένα διακοσμητικό στοιχείο», σημειώνει ο αρχιτέκτονας Γιώργος Βάνης, «είναι ο βασικός ρυθμιστής της ενεργειακής συμπεριφοράς του κτιρίου».
«Ο κεντρικός χώρος καθιστικού-τραπεζαρίας χωρίζεται από ένα μεταλλικό σεπαρέ, το οποίο, αν και διαχωρίζει τις λειτουργικές περιοχές, επιτρέπει την ελεύθερη ροή του βλέμματος», εξηγεί η κα Μπονάτσου. « Ένα ξύλινο πάνελ με barcode μοτίβο και τρισδιάστατη υφή ενσωματώνεται αρμονικά, κρύβοντας διακριτικά την πόρτα προς το WC». Σε αντίθεση με τα Brutalist στοιχεία, η παλέτα των φυσικών χρωμάτων –πράσινο, κεραμιδί, γήινοι τόνοι– σε συνδυασμό με φυσικά υλικά, όπως ξύλο και πέτρα, ενισχύουν την αίσθηση ζεστασιάς ακόμα και στη λευκή κουζίνα, η οποία αποκτά ζωντάνια μέσω προσεγμένων χρωματικών λεπτομερειών και φωτιστικών.
Ακριβώς δίπλα στην κουζίνα, η εξωτερική τραπεζαρία στεγάζεται κάτω από μια έξυπνη πέργκολα με θέρμανση και ενσωματωμένο ηχοσύστημα. Οι εξωτερικοί χώροι ντύνονται με τις ίδιες γκρίζες πλάκες που χρησιμοποιούνται και στο εσωτερικό, ενώ η πισίνα, αντί για την κλασική γαλάζια απόχρωση, αποκτά έναν βαθύ, φυσικό τόνο, θυμίζοντας λίμνη. Οι αιωνόβιες ελιές που αντικατοπτρίζονται στην επιφάνειά της μοιάζουν να ανήκουν οργανικά στο τοπίο, αν και μεταφυτεύτηκαν πρόσφατα.
Με τον ανεξάρτητο ξενώνα 70 τ.μ., πλήρως εξοπλισμένο με κουζίνα, ολοκληρώνεται το αρχιτεκτονικό σύνολο, προσφέροντας ταυτόχρονα μία αυτονομία στους φιλοξενούμενους.
Η ανακατασκευή αυτής της κατοικίας σε αρχιτεκτονική Βrutalist με την υπογραφή του Stones and Walls studio δεν ακολούθησε απλώς τις σύγχρονες επιταγές του ντιζάιν. Στόχος ήταν να αφηγηθεί την ιστορία της, όχι μόνο ως σύγχρονης κατοικίας, αλλά ως ενός ζωντανού, δυναμικού περιβάλλοντος, όπου η αρχιτεκτονική και η καθημερινή ζωή συνυπάρχουν αβίαστα.
Φωτογραφίες, Γιώργος Σφακιανάκης
To κείμενο της Κατερίνας Ασημακοπούλου δημοσιεύεται στο MAISON & DECORATION Άνοιξη 2025.
