Δυναμισμός που δεν καταπιέζει την εκδήλωση ευαισθησίας, επαγγελματισμός συνδυασμένος με μία θηλυκότητα που δεν φοβάται να δείξει το πιο λαμπερό της πρόσωπο: τα νέα σύμβολα του girl power επανεφευρίσκουν την έννοια του φεμινισμού προτείνοντας στις νέες γυναίκες την πιο γοητευτική εικόνα που αυτός είχε ποτέ.
Παρόλο που το 2017 δεν βρίσκεται καν στη μέση του, μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να το χαρακτηρίσουμε ως την χρονιά εκείνη που η γυναικεία δύναμη βρίσκεται πιο κοντά στα νέα της «πατήματα» από ποτέ, δίνοντας βήμα σε τολμηρές απόψεις και απελευθερωτικές κινήσεις που γίνονται παγκόσμιο θέμα συζήτησης.
Στο επίκεντρο της δημοσιότητας αναδείχθηκαν γυναίκες που απομακρύνθηκαν με τις απόψεις, την δημόσια εικόνα και την εμφάνισή τους από τα πρότυπα της γυναικείας comme il faut ύπαρξης των τελευταίων δεκαετιών (ίσως και περισσότερο) και χάρισαν την έμπνευση δηλώνοντας με την επιτυχία τους ότι ναι, η αλλαγή δεν είναι μια επιθυμητή ιδέα αλλά και εφικτή επιλογή.
Γυναικείες πρωτιες στην παγκόσμια πολιτική σκηνή
Μπορεί στην Ευρώπη τα γυναικεία πρότυπα δύναμης να μην αποτελούσαν ποτέ ταμπού, ωστόσο η εμφάνιση της Theresa May στην Αγγλία αλλά και της Virginia Raggi στην Ιταλία μας έκαναν σίγουρα να αναρωτηθούμε. Πόσο προοδευτικός τελικά ήταν ο χαρακτήρας της ηπείρου μας όταν έπρεπε να φτάσουμε στο 2016 για να δούμε μία γυναίκα να εκλέγεται δήμαρχος της Ρώμης; Πόσες γυναίκες εκτός από την Angela Merkel μπορούμε να βρούμε στην λίστα των επιφανών πολιτικών προσώπων της εκτός από την περιβόητη Margaret Thatcher;
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς με τις πρακτικές τους ή όχι – συζήτηση όπου τα κριτήρια είναι καθαρά ιδεολογικά και όχι φυλετικά – κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την σημασία της κατάκτησης τέτοιων θέσεων και σίγουρα δεν είναι δύσκολο να φανταστεί το μέγεθος των δυσκολιών που σίγουρα αντιμετώπισαν στην αρχή της καριέρας τους εν μέσω μιας ανδρικής πλειοψηφίας και σίγουρα αντιμετωπίζουν ακόμη σε κάποιο βαθμό.
Virginia Raggi
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού βρίσκεται ένα ακόμη τρανταχτό παράδειγμα. Αναρίθμητες έρευνες κάνουν τους Αμερικάνους δημοσιογράφους να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα αρκετά αντιπαθής στο ευρύ κοινό όσο η Hillary Clinton να είναι η πρώτη γυναίκα που διεκδίκησε με τόσο καλές πιθανότητες την Προεδρία της ισχυρότερης χώρας του κόσμου. Πολλοί αποδίδουν το γεγονός στην ακόμη πιο αντιπαθητική και ακραία αναχρονιστική φιγούρα του αντιπάλου της. Μπορεί ωστόσο κανείς να αγνοήσει ότι μέρος του οπισθοδρομικού αυτού αντίλογου αποτελεί και ένας κραυγαλέος σωβινισμός, γεγονός που αυτόματα καθιστά την Ηillary Clinton ένα σύμβολο σύγχρονου φεμινισμού στα μάτια των ψηφοφόρων της;
Ακόμη και σήμερα που οι κάλπες έχουν κλείσει εδώ και μήνες, εντυπωσιακό παραμένει το γεγονός ότι ο ίδιος ο Donald Trump και η επικοινωνιακή πολιτική του τονίζει με κάθε ευκαιρία τις γυναίκες που τον περιστοιχίζουν, είτε πρόκειται για την σύζυγο, την κόρη του, την στενή του προσωπική σύμβουλο. Ένα είναι βέβαιο: ο φεμινισμός πουλάει, και μάλιστα προς κάθε πολιτική κατεύθυνση.
Όταν το Girl Power ανοίγει το κομπιουτεράκι
Πρακτικές και αφυπνισμένες παράλληλα, οι νεαρές σταρ του Χόλιγουντ δεν διστάζουν να υψώσουν φωνή και ανάστημα διεκδικώντας ίσα δικαιώματα με τους άντρες συναδέλφους τους. Το επιχείρημα είναι σαφές: εφόσον τα έσοδα στο box office είναι τα ίδια, γιατί η ισότητα των δύο φύλων να σταματά σε μία ίδιου μεγέθους εικόνα στην αφίσα και να μην επεκτείνεται και στην αμοιβή τους;
Και ναι, φυσικά όταν πρόκειται για διαφορές εκατομμυρίων δολαρίων που κάθε άλλα παρά ζωτικής σημασίας μπορούν να χαρακτηριστούν για ηθοποιούς όπως η Meryl Streep, Jennifer Lawrence, και πολλές ακόμη, είναι σαφές ότι κεντρικός σκοπός δεν είναι τα χρήματα, αλλά η έναρξη της συζήτησης πάνω στο θέμα της μισθολογικής ανισότητας διεθνώς από μία πλατφόρμα που αν μη τι άλλο συγκεντρώνει από μόνη της τα φώτα της δημοσιότητας.
Θηλυκή επανάσταση μετά μόδας και μουσικής
Μπορεί η Beyoncé με τους στίχους και τις σημαντικές φιλανθρωπικές δράσεις της να βρίσκεται σήμερα στην κορυφή των σύγχρονων Power Girls, ωστόσο δεν είναι η μόνη διάσημη εκπρόσωπος του «κινήματος» ενδυνάμωσης των νέων γυναικών. Ακολουθούν πίσω της τραγουδίστριες όπως η Alicia Keys, που υποστηρίζει πλέον με κάθε αφορμή την καταπίεση του υποχρεωτικού μακιγιάζ και η Adele που προωθεί σε κάθε συνέντευξη την ανάγκη για συμφιλίωση με ένα σώμα που απέχει κατά πολύ από τα ιδανικά των τέλειων αναλογιών.
Ακόμη όμως και ο χώρος της μόδας, διάσημος για τα γρήγορα αντανακλαστικά του, δεν μένει πίσω και υιοθετεί αποτελεσματικά την τάση αναδεικνύοντας σε μεγάλες καμπάνιες του μοντέλα με λεύκη όπως η Winnie Harlow, φωτογραφίζοντας την 70χρονη Ellen Mirren ή την Ashley Graham με το extra large νούμερό της χωρίς καμία ενοχή και κάνοντας μόδα τα πρόσωπα με παράξενες γωνίες, φακίδες, κοντοκουρεμένα μαλλιά και προκλητικά τατουάζ.
“Free the Nipple” φωνάζουν διάσημες εκπρόσωποι του μόντελινγκ όπως η Kendall Jenner και bloggers όπως η Chiara Ferragni, που μπορεί να μην απέχουν από τα καθιερωμένα στερεότυπα από πλευράς κιλών, αλλά επιδιώκουν να απελευθερώσουν τα εκατομμύρια followers τους από τις αγκυλώσεις των σουτιέν, των φωτογραφικών ταμπού και των φόβων περί σεξιστικών αντιδράσεων. Και όλα αυτά συμβαίνουν παράλληλα με μια παγκόσμια εκστρατεία υπεράσπισης του δικαιώματος δημόσιου θηλασμού για τις επώνυμες και μη μαμάδες.
Βέβαια είναι ακόμη νωρίς για να μπορούμε να διακρίνουμε σαφή αποτελέσματα αυτών των πρώτων κινήσεων. Είναι όμως αρκετά ασφαλές να πούμε ότι η εξέλιξη της έννοιας του φεμινισμού, μετά την κατάκτηση των βασικών δικαιωμάτων και τον μετέπειτα στιγματισμό της ως μιας αρτηριοσκληρωτικής και αντι-θηλυκής ιδεολογίας κινείται πια προς μια πιο «στρογγυλεμένη», πρακτική, ισορροπημένη και δυναμική παράλληλα κατεύθυνση. Και πέραν από την υποστήριξη των διάσημων γυναικών του πλανήτη, αυτός είναι ίσως ο καλύτερος λόγος αισιοδοξίας.
